Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Το πνευματώδες και μαχητικό αυτό βιβλίο του Terry Eagleton, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ο σημαντικότερος εν ζωή Βρετανός λογοτεχνικός κριτικός, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει αίσθηση μεταξύ επιστημόνων, θεολόγων, ανθρώπων που ανήκουν σε κάποια θρησκευτική πίστη, ανθρώπων που δεν ασπάζονται κάποια θρησκευτική πίστη, αλλά και γενικά των αναγνωστών που ενδιαφέρονται να κατανοήσουν την Περί Θεού Διαμάχη. Αφενός, ο Eagleton κατεδαφίζει αυτό που αποκαλεί «δεισιδαιμονική» αντίληψη της πλειονότητας των αθεϊστών και αγνωστικιστών περί Θεού, και προτείνει στη θέση της μια επαναστατ...
Ο Ζύγκµουντ Μπάουµαν, συνοµιλώντας µε τον Ιταλό δηµοσιογράφο Τόµας Λεοντσίνι, περιγράφει όψεις του τρόπου ζωής των Millennials, των ανθρώπων που γεννήθηκαν µετά το 1980, και που συχνά ονοµάζονται «Γενιά Υ». Ο µεγάλος Πολωνός στοχαστής στο τελευταίο του κείµενο µιλάει για το πώς η Γενιά Υ σχετίζεται µε το σώµα της, µε τα κοινωνικά δίκτυα και µε τις µεταµορφώσεις της δηµόσιας σφαίρας. Ο Μπάουµαν επισηµαίνει και σχολιάζει µερικά φαινόµενα της δεύτερης ή «ρευστής» νεωτερικότητας, όπου τίποτα δεν είναι µόνιµο, σταθερό και συνεχές και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στο «δ...
"Οι νέοι και οι νέες που γεννήθηκαν από τη δεκαετία του '80 και μετά, μεγάλωσαν και ζουν σε μία περίοδο που έχει σφραγιστεί συνολικά από την ανατροπή του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Είναι μία περίοδος στην οποία έχουν χαραχτεί βαθιά οι αρνητικές συνέπειες της αντεπανάστασης και της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έχουν εκτοξευτεί τόνοι λάσπης και συκοφαντίας ενάντια στην προσφορά του Σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα, κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα....
Ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί (περιβόητος και για το παρατσούκλι Δρ Όλεθρος προτού επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του για την κρίση των στεγαστικών δανείων του 2008 και την επακόλουθη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση — οπότε ήταν πια πολύ αργά) επισημαίνει στο βιβλίο αυτό δέκα αλληλεπικαλυπτόμενες, αλληλένδετες «υπεραπειλές».
Από τη χειρότερη κρίση χρέους όλων των εποχών και τα υπέρογκα κυβερνητικά πακέτα στήριξης που προκαλούν πληθωρισμό έως τα κλειστά σύνορα για εργαζόμενους και προϊόντα και έναν νέο ανταγωνισμό υπερδυνάμεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, κ...
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, µε τη µορφή µιας µακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισµός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του. Τον καπιταλισµό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιοµηχανικές µηχανές, κοµπιούτερ κτλ.), αλλά µια µετάλλαξη του κεφαλαίου: µηχανές δικτυωµένες µέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθµους σχεδιασµένους και να διαµορφώνουν τις καταναλωτικές µας επιθυµίες και να τις ικανοποιούν άµεσα, παρακάµπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισµού...
Το χρονικό ενός εικοσαετούς προσωπικού αγώνα ενάντια στις παθογένειες του Ελληνικού δημοσίου. Μπορεί άραγε μια χώρα να ελπίζει σε έξοδο από το τέλμα παρακμής, όταν: - μεταξύ άλλων, στελέχη του ανώτατου δημοσιονομικού δικαστηρίου της και σύζυγοι αυτών, Διευθυντής πολιτικού κόμματος του Κοινοβουλίου και η σύζυγός του, Υπουργός και Διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου καθώς και υιός Υπουργού λειτουργούν ως καταχραστές δημοσίου χρήματος; - το Ελεγκτικό Συνέδριο, το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο, με ευτελή προσχήματα αρνείται επίμονα την εξέταση των πραγματικών περιστατικών...
Στις 18 και 19 Μαΐου 2005 το Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» οργάνωσε επιστημονική διημερίδα στην Αθήνα στο πλαίσιο του προγράμματος των ετήσιων επιστημονικών δραστηριοτήτων του με θέμα «Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα: Τριάντα χρόνια από τη μετάβαση στη Δημοκρατία». Κατά τη διάρκεια της συνάντησης παρουσιάσθηκε η ιστορική διαδρομή που ακολούθησαν οι τρεις αυτές χώρες από το 1974 και μετά. Ειδικοί επιστήμονες, καθώς και πολιτικοί που υπήρξαν πρωταγωνιστές κατά τη διαδικασία του εκδημοκρατισμού των χωρών τους κατέθεσαν τις απόψεις και τις μαρτυρίες τους....
Η Ελλάδα βιώνει ιστορικά την ολοκλήρωση της μακράς μεταπολιτευτικής της περιόδου. Μια τέτοια ιστορική φάση τέλους εποχής ενεργοποιήθηκε από τις δυναμικές διεργασίες μιας ομοβροντίας πολυεπίπεδων εκρήξεων με διαφορετικής προέλευσης συστημικές κρίσεις. Από κοινού πάντως, όλες τους συνοδεύονταν και από τις πολυετείς επιπτώσεις της βαθιάς κοινωνικοοικονομικής κρίσης με την de facto πτώχευση της υπερχρεωμένης οικονομίας της. Η συστημική και αρχικά οικονομική κρίση προκάλεσε σοβαρά ρήγματα στους παραγωγικούς και εισοδηματικούς ιστούς της χώρας, καθώς και στους αρμούς διάχυσης της...
"Αφιερωμένο στον αείμνηστο σεβαστό μου φίλο, δάσκαλο της πολιτικής Θανάση Κανελλόπουλο, ο οποίος διακρινόταν για το χιούμορ του! Εκείνος έλεγε: ""Το γέλιο ως εποικοδομητικός παράγοντας της ανθρώπινης συμβίωσης παίζει αναμφισβήτητα τεράστιο ρόλο. Το γέλιο είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν ο κόσμος ζει, είναι γιατί γελά. Ας βιαστούμε λοιπόν να γελάσουμε πριν υποχρεωθούμε να κλάψουμε! Το χιούμορ εξυψώνει, ταπεινώνει, διδάσκει, πείθει, εγκρίνει, αποτρέπει, συμφιλιώνει, ημερεύει!""...
Από τη δεκαετία του ’80 οι κοινωνικές επιστήμες «ανακάλυψαν» το χώρο και τις συνέπειές του στην αναπτυξιακή διαδικασία. «O χώρος μετράει», όπως υποστηρίζει η Doreen Massey. Μάλιστα, ορισμένοι πολύ γνωστοί θεωρητικοί της οικονομικής επιστήμης, όπως ο Paul Krugman, έγιναν θερμοί υποστηρικτές της οικονομικής γεωγραφίας και έκτοτε απομακρύνθηκαν από τη «χώρα των θαυμάτων χωρίς διαστάσεις» των νεοκλασικών οικονομικών. Μέχρι τότε, η οικονομική θεωρία αγνοούσε το χώρο, υποθέτοντας έναν αδιάστατο κόσμο όπου οι οικονομικές δραστηριότητες διαδραματίζονταν «στο κεφάλι μιας καρφίτσας»,...
«Όσο μακριά μπορεί να φτάσει το βλέμμα βλέπεις μόνο πηλήκια να κινούνται, ξιφολόγχες ν? αστράφτουν, λάβαρα ν? ανεμίζουν.
...Το πλήθος φωνάζει, τραγουδά, ουρλιάζει, μουγκρίζει. Τι τραγουδάει; Tη Μασσαλιώτιδα. Τι φωνάζει; ?Ζήτω η Κομμούνα!?»
Μέσα από τέτοιες εικόνες, με ιδιαίτερη αφηγηματική ζωντάνια και παραστατικότητα, ο Μαξίμ Βιγιόμ αποτυπώνει στις ημερολογιακές
του σημειώσεις από τις μέρες της Κομμούνας τα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του παγκόσμιου εργατικού κι επαναστατικού
κινήματος.
Ο Βιγιόμ είναι αυτόπτης μάρτυρας, συμμετέχει στα τεκταινόμενα...
