Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Αν και τα Βαλκάνια δεν αποτελούν πλέον την ""πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης"", είναι σαφές ότι δεν έχουν εξελιχθεί ακόμη σε υπόδειγμα περιφερειακής σταθερότητας, ανάπτυξης και συνεργασίας. Οι πολεμικές συγκρούσεις έχουν μεν τερματιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά παραμένουν ορισμένες εστίες έντασης, καθώς και διμερείς διαφορές ανάμεσα σε χώρες της περιοχής, με σημαντικότερες το Κοσσυφοπέδιο, το μέλλον της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και τη διαμάχη Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το ζήτημα της ονομασίας. Θα πρέπει, βεβαίως, να γίνει αναφορά στην ένταξη Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κα...
"Οι διενέξεις και οι συγκρούσεις είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι διεθνείς και ειδικά οι εθνοτικές συγκρούσεις είναι τα πλέον δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη διεθνής κοινωνία, π.χ. Παλαιστινιακό, Κυπριακό, Κουρδικό σε τρεις χώρες, Βοσνιακό, Κόσοβο, οι συγκρούσεις στον Καύκασο (Τσετσενία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Ν. Οσσετία, Αμπχαζία) ή στη νότια και νοτιοανατολική Ασία (Σιχ, Κασμίρ, Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, Καρένοι και άλλοι στο Μυανμάρ, Μόρο στις Φιλιππίνες). Στις περισσότερες χρόνιες συγκρούσεις, η ειρηνική επίλυση καθίσταται αδύνατη όχι τόσο επειδή είναι πράγματι εντ...
Η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης επανερχόταν κατά καιρούς στο προσκήνιο στη διάρκεια των αιώνων. Μετά τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο το ερώτημα «πώς αυτό δεν θα συμβεί ξανά;» είχε γίνει αμείλικτο. Η προσπάθεια που ξεκίνησε τότε με τελικό στόχο την πολιτική ενοποίηση οδήγησε στη δημιουργία της Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα στη συνέχεια και στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη όχι, όμως, στην ενοποίηση.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου καταγράφονται οι διαμάχες στο εσωτερικό της Ένωσης από το ξεκίνημά της και στη διάρκεια κομβικών στιγμών, που καθό...
"Στη σημερινή εποχή, η έννοια της ""διεθνούς κοινωνίας"" (international society) εμφανίζεται λίγο-πολύ συνώνυμη με την έννοια των διεθνών σχέσεων. Επιπλέον, σήμερα, και οι δύο έννοιες καλύπτουν το σύνολο της οικουμένης: έχουμε μια διεθνή κοινωνία ή για την ακρίβεια μία ""παγκόσμια κοινωνία"" (world society ή global society) με τις διεθνείς σχέσεις να καλύπτουν όλη την υφήλιο και να μην αφορούν μόνο τις διακρατικές σχέσεις, αλλά όλες τις σχέσεις, διακρατικές και διεθνικές (transnational relations) και τα διεθνή προβλήματα, αυτά που αφορούν πολλές ή όλες τις χώρες και όλους τ...
Ο Αλέξανδρος Κοντός στο νέο του βιβλίο, εκτός από τη χάραξη εφαρμοσμένης αγροτικής πολιτικής, προσπαθεί να απαντήσει σε τρία βασικά ερωτήματα που έχουν σχέση με τον αγροτικό μας τομέα και παράλληλα να επισημάνει τρεις μεγάλες προκλήσεις που αυτός αντιμετωπίζει
- Γιατί θα πρέπει να ρίξουμε βαρύτητα στην αγροτική μας πολιτική, όταν η καθαρή πρωτογενής παραγωγή καλύπτει το 4,5% του συνόλου της ονομαστικής Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας;
- Γιατί, ενώ βρίσκουμε αγροτικά προϊόντα από άλλες ευρωπαϊκές και κυρίως τρίτες χώρες, πρέπει να επιμείνουμε στην αύξηση της παραγωγής, στη ...
"Παρά τις δυσκολίες και την αβεβαιότητα που επιφέρει κάθε κρίση στην ανθρώπινη ιστορία, ταυτόχρονα δίνει το έναυσμα για σκέψη, που τελικά ίσως οδηγήσει στην υπέρβασή της - η κρίση μετατρέπεται συνεπώς σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αμφισβήτηση και αναθεώρηση παγιωμένων αντιλήψεων και νοοτροπιών....
Η παροχή ολοκληρωμένης παιδείας στη γενιά που έρχεται είναι ο μόνος τρόπος για να μεταβάλουμε τους κινδύνους σε ευκαιρίες και να οριοθετήσουμε εκ νέου ένα όραμα για τον σύγχρονο ελληνισμό, εντός και εκτός Ελλάδας. Η παιδεία δεν ταυτίζεται μόνο με την εκπαίδευση ούτε αναφέρεται μόνο στην κοινωνία και την οικονομία της γνώσης. Είναι κάτι ευρύτερο, ισχυρότερο και ανώτερο. Συνδυάζεται με αξίες, ιδανικά, κανόνες, συμπεριφορές και νοοτροπίες· κτίζει μέσα από τις νέες συνειδήσεις μια αλλιώτικη κοινωνία· δημιουργεί μια σύγχρονη εθνική συνείδηση· αξιοποιεί τις πνευματικές και ψυχικ...
?Πώς πρέπει κανείς
να διαβάσει τον Ηγεμόνα;
Ως μια ωδή στον πολιτικό αμοραλισμό; Ένα πρακτικό εγχειρίδιο, ένα «how to do it» της κατάκτησης και της διατήρησης της εξουσίας δίχως ηθικές αναστολές; Ή, αντίθετα, ως ένα δείγμα πραγματιστικής και ρεαλιστικής ανάλυσης;
Σε μια εποχή σαν αυτή που ζούμε, εποχή κρίσης και δοκιμασίας για τη δημοκρατία, απόρριψης της πολιτικής και όλων των φορέων της […] σε μια τέτοια εποχή, νιώθουμε όλοι την ανάγκη να ξανασκεφτούμε τι είναι, τι επιδιώκει και με ποια μέσα η πολιτική. Υπό αυτή την οπτική γωνία, να ξαναδιαβάζει κανείς τον Ηγεμόνα δεν...
