Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Αν και τα Βαλκάνια δεν αποτελούν πλέον την ""πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης"", είναι σαφές ότι δεν έχουν εξελιχθεί ακόμη σε υπόδειγμα περιφερειακής σταθερότητας, ανάπτυξης και συνεργασίας. Οι πολεμικές συγκρούσεις έχουν μεν τερματιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά παραμένουν ορισμένες εστίες έντασης, καθώς και διμερείς διαφορές ανάμεσα σε χώρες της περιοχής, με σημαντικότερες το Κοσσυφοπέδιο, το μέλλον της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και τη διαμάχη Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το ζήτημα της ονομασίας. Θα πρέπει, βεβαίως, να γίνει αναφορά στην ένταξη Βουλγαρίας και Ρουμανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κα...
"Οι διενέξεις και οι συγκρούσεις είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι διεθνείς και ειδικά οι εθνοτικές συγκρούσεις είναι τα πλέον δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη διεθνής κοινωνία, π.χ. Παλαιστινιακό, Κυπριακό, Κουρδικό σε τρεις χώρες, Βοσνιακό, Κόσοβο, οι συγκρούσεις στον Καύκασο (Τσετσενία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Ν. Οσσετία, Αμπχαζία) ή στη νότια και νοτιοανατολική Ασία (Σιχ, Κασμίρ, Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, Καρένοι και άλλοι στο Μυανμάρ, Μόρο στις Φιλιππίνες). Στις περισσότερες χρόνιες συγκρούσεις, η ειρηνική επίλυση καθίσταται αδύνατη όχι τόσο επειδή είναι πράγματι εντ...
"Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελούν είτε εκφράσεις γενικότερων τάσεων που εκδηλώνονται στον διεθνή χώρο παρουσιάζοντας τις ελληνικές τους ιδιόμορφες, είτε συνιστούν εθνικές ιδιαιτερότητες που διατηρούνται στο χρόνο και εξελίσσονται ακολουθώντας την ιστορική παράδοση και συχνά τις παθογένειες που στιγμάτισαν τη μακρά πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Τα χαρακτηριστικά αυτά αναλύονται σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες εμπειρίες και πρακτικές στον ευρωπαϊκό χώρο, αναζητώντας τις σχετικές συγκλίσεις και αποκλίσεις απ...
"Σήμερα, ένα κείμενο για την επιστημονική δεοντολογία μπορεί για πολλούς να μοιάζει με συζήτηση για το αυτονόητο ή με έξοδο φαντασμάτων από το χρονοντούλαπο της επιστημονικής ιστορίας. Ωστόσο, η διαχρονικότητα του δέοντος στην επιστήμη και η προσήλωση σε αυτό ούτε είναι πάντα και για όλους αυτονόητες ούτε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αποτέλεσαν πάντα μια σταθερά για κάθε συνθήκη επιστημονικής παραγωγής. Στην Ελλάδα το ζήτημα της επιστημονικής δεοντολογίας δεν φαίνεται να μας έχει απασχολήσει αρκετά, άρα θεωρούμε ότι το πόνημά μας συμπληρώνει ένα υπάρχον κενό στον τομέα αυτό...
"Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί πως σε ένα μεγάλο βαθμό η σύγχρονη κοινωνία της γνώσης είναι το παιδί δύο πολέμων. Ο πρώτος ήταν ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταξύ των Δυνάμεων του άξονα Βερολίνου-Ρώμης αφενός, της συμμαχίας δηλαδή της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, στην οποία προστέθηκαν αργότερα η Ιαπωνία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, και των Συμμάχων αφετέρου, δηλαδή της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Σοβιετικής Ένωσης και των Συμμάχων τους στην Δύση και της Ινδίας και της Κίνας στην Ανατολή. Ο δεύτερος ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος που ακολούθησ...
"Στη σημερινή εποχή, η έννοια της ""διεθνούς κοινωνίας"" (international society) εμφανίζεται λίγο-πολύ συνώνυμη με την έννοια των διεθνών σχέσεων. Επιπλέον, σήμερα, και οι δύο έννοιες καλύπτουν το σύνολο της οικουμένης: έχουμε μια διεθνή κοινωνία ή για την ακρίβεια μία ""παγκόσμια κοινωνία"" (world society ή global society) με τις διεθνείς σχέσεις να καλύπτουν όλη την υφήλιο και να μην αφορούν μόνο τις διακρατικές σχέσεις, αλλά όλες τις σχέσεις, διακρατικές και διεθνικές (transnational relations) και τα διεθνή προβλήματα, αυτά που αφορούν πολλές ή όλες τις χώρες και όλους τ...