Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Κυριακάτικες συναντήσεις στο αίθριο που βλέπει στον κήπο του Στέφανου Μάνου, τα βήματα, το ήθος και η ακεραιότητα του οποίου δεν έγιναν ποτέ αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Πάντα με καφέ, μπισκότα και κάποιες φορές στον δίσκο κομμάτια από το φίνο κέικ καρότου, με αλεύρι αμυγδάλου, καλυμμένα με το τραγανό γλάσο λεμονιού. Το κέικ του Μάνου και η συνταγή ίδια, απαράλλαχτη, χρόνια. Αλλά και στην πολιτική, ως Υπουργός δούλεψε πάντα με την ίδια συνταγή: αυτή του Στέφανου Μάνου. Μια πραγματικά ελεύθερη συζήτηση, με την οποία ο πολιτικός δεν θέλει να υπενθυμίσει, απλώς, το πέρασμά του...
Εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια έγιναν πολλές αναποδιές. Ήμασταν τέσσερις, είχαμε επισημάνει μια καμιονέτα. Στην οδό Αυλώνος, όπως
κατεβαίναμε από τη Ρόδου. Τα δύο περιπολικά είχαν κατεβεί από την οδό Ρόδου. Το πρώτο προσπέρασε τη γωνία με την Αυλώνος,
ύστερα έκανε όπισθεν. Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά
τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Βουτήξαμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς. Ο καουμπόης
καλύφθηκε. Νομίζω τον πήρε μια σφαίρα. Αργότερα, μετά τους πυροβολισμούς του ενα...
"Η ιδέα για το βιβλίο αυτό γεννήθηκε στα μέσα του 2011, όταν στο φιλόξενο γραφείο της οδού Αραβαντινού συζητώντας την κρίση με τον Πρόεδρο Μητσοτάκη κάναμε την αυθόρμητη σύγκριση της αποτυχημένης πορείας του πρώτου Μνημονίου, με την επιτυχή και άμεση αντιμετώπιση της κρίσης που κληρονομήσαμε την άνοιξη του 1990. Τότε, μέσα σε τρισήμισι μόλις χρόνια, είχαμε διπλασιάσει τα φορολογικά έσοδα, συγκρατήσει τις δαπάνες και μετατρέψει δημοσιονομικό έλλειμμα 17,6 τοις εκατό του ΑΕΠ σε πρωτογενές πλεόνασμα. Κάτι που αποτελεί το άπιαστο όνειρο της χώρας τα τελευταία δέκα χρόνια. Όταν,...
