Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Αυτό όμως, που με έπεισε τελικά να ασχοληθώ με την κυπριακή μαγειρική, ήταν γιατί διαπίστωσα ότι ήμουνα στην κυριολεξία γεμάτη από μυρουδιές και γεύσεις κυπριώτικες, είτε αυτές ήταν το μυρωδάτο κουλούρι που έφτιαχνε η γιαγιά μου η Ελπίδα στο φούρνο του σπιτιού της στην Πενταλιά -το μικρό αυτό χωριουδάκι της Πάφου απ' όπου κατάγομαι- είτε τα μοναδικά παξιμάδια της θείας Μαρίκας, που όλη τους τη νοστιμιά την παίρνανε από τα μυρωδικά που τους έβαζε: την αρτισιά (κύμινο), τη μαστίχα, το μέχλεπι (μαχλέπι)......
"Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε συχνά-πυκνά, ""Ο τάδε αρχιμάγειρας, ο δείνα με τις εκπληκτικές δημιουργίες του εντυπωσίασε και κέρδισε άξια το βραβείο ""χρυσός μαϊντανός!"" και δικαιολόγησε τις πολύ υψηλές αμοιβές του"". Εμείς, κύριοι, ποιο βραβείο δώσαμε στις μητέρες μας, στις γιαγιάδες ή στις συζύγους μας που για δυο φορές την ημέρα, κάθε μέρα, τόσα χρόνια μάς προσφέρουν απλόχερα και με όσο μεράκι μπορούν (πόσο μεράκι να αφήσει η ρουτίνα και το ""πρέπει"") σε καθημερινή βάση?...
