Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Η Ζωή ζει στην Αθήνα και η Μάρτα στο Κίεβο. 2.103 χιλιόμετρα – τελικά όχι και τόσο μακριά…
Η μαμά έχει στερεώσει με ένα μαγνητάκι στο ψυγείο τη φωτογραφία της και όποτε περνώ ρίχνω μια ματιά στα μεγάλα μελαγχολικά μάτια της Μάρτα.
Μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα και, αν δεν ήταν ο πόλεμος, μπορεί και να μη συναντιόμαστε ποτέ…
Όμως, η Μάρτα ταξιδεύει για την Ελλάδα με ένα άσπρο λεωφορείο όπου γύρω γύρω έχουν γράψει με σπρέι τη λέξη «παιδιά».
Θα τη φιλοξενήσουμε στο σπίτι μας. Δεν ξέρω για πόσο. Δυσκολεύομαι να καταλάβω όσα συμβαίνουν.
Ένα ένα, όλα όσα είχα δεδομέ...
Ο φρουρός υπακούει πιστά στις διαταγές του στρατηγού.
Αυτή τη φορά η εντολή είναι να μην περάσει κανείς απέναντι.Η δεξιά σελίδα ανήκει στον στρατηγό και πρέπει να μείνει κενή για όσο εκείνος το επιθυμεί.Καθώς το πλήθος συγκεντρώνεται δίπλα στο όριο της σελίδας, ο φρουρός δέχεται πιέσεις.Αν δεν μπορεί κανείς να περάσει στην απέναντι σελίδα, τότε τι θα συμβεί με την ιστορία;...
Η κυρία Εξυπηρετική ήθελε πάντα να εξυπηρετεί και να βοηθά τους άλλους!
Απ’ τη λαχτάρα της όμως να βοηθήσει, τις περισσότερες φορές δε βοηθούσε σε τίποτα.
Δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω.
Έτσι δεν είναι; Ακούστε λοιπόν.
Κάποια μέρα ο κύριος Ψηλός παρατήρησε ότι είχαν λυθεί τα κορδόνια των παπουτσιών του....