Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο βιβλίο "Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή" ο Βασίλειος Ε. Λαμπρίδης εκθέτει προσωπικές του εμπειρίες από την θητεία του σε νευραλγικές θέσεις της Δικαιοσύνης, αλλά και από τη συμμετοχή του σε δυο σημαντικές δίκες της νεότερης Ιστορίας, αυτήν για την δολοφονία του Λαμπράκη το 1966 και αυτήν στο Ειδικό Δικαστήριο το 1991-1992. Ο ίδιος αναφέρει, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου: "Στο σημειωματάριό μου αυτό, καταγράφω όσα αξιομνημόνευτα γεγονότα θυμούμαι από τη μακρόχρονη θητεία μου σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της Δικαιοσύνης αλλά και σε άλλους τομείς της δημ...
"Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος προσπάθησε ν' ανατρέψει το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Δεν το κατόρθωσε. Μόλις 16 ώρες αφού ξεκίνησε από το Τατόϊ με σκοπό να τεθεί επικεφαλής μονάδων Στρατού στην Βόρειο Ελλάδα, όλα είχαν τελειώσει γι' αυτόν. Το μόνο που του είχε απομείνει από το βασίλειό του, ήταν ένα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Καβάλας, μέσα σε μιαν ηλεκτρισμένη νύχτα καταιγίδας. Όταν οι ρόδες εκείνου του ""Γκρούμαν Γκολφ Στρημ"" άφησαν το ""έδαφος κι άρχισαν να σηκώνονται στον αέρα"", από κάτω τους -χωρίς να το συνειδητοποιεί κανείς μέσα στην φορτισμένη...
Το βιβλίο αυτό, είναι μια αφήγηση, μια καταγραφή των γεγονότων, όπως τα έζησε η Κατίνα Δημητρίου –κορίτσι τότε– και όπως τα περιγράφει σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά. Δεν έχει η αφήγηση αυτή καμιά φιλοδοξία, ούτε επιστημονικά ιστορική, ούτε λογοτεχνική βέβαια. Δεν πρόκειται για πλήρη ιστορική αποτύπωση, δεν αναλύει τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, τις αφορμές, τις αιτίες και τους παράγοντες που προκάλεσαν αυτόν τον διχασμό και οδήγησαν στον τραγικό εμφύλιο σπαραγμό, τα δραματικά απομεινάρια και αποτελέσματα του οποίου ακόμα μας συνταράζουν και μας στοιχειώνουν. Η αφήγηση αυτ...
Όταν δεν υπήρχε δεύτερος μαρκόνης στο πλοίο για να σκαντζάρουμε βάρδιες, η ακρόαση του ασυρμάτου γινόταν όλο το 24ωρο. Θες από έγνοια, θες από συνήθεια, ακόμα και όταν κοιμόμουνα τα αυτιά μου τα είχα πάντα τεντωμένα. Είναι δύσκολο να σου πω τι σήμαινε για μένα αυτή η ακρόαση. Ο μαρκόνης δούλευε πάντα μόνος, κλεισμένος σε ένα στενόχωρο καμαράκι, συντροφιά με τα μηχανήματα. Γέμιζα λοιπόν τις ώρες μου ακούγοντας διάφορα μηνύματα. 'Αγνωστες φωνές και άγνωστες γλώσσες, από κάπου κοντά ή από κάπου πολύ μακριά. Μηνύματα από άλλα βαπόρια, αλλά και από παράκτιους σταθμούς. 'Ακουγα ο...
