Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Βρισκόμαστε στο 2005. Ο Χόρχε Σεμπρούν σκύβει ξανά στο παρελθόν του και καταπιάνεται με το έργο της ανάμνησης. Σε αυτό το κείμενο, που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, επανέρχεται σε γεγονότα που έχει ζήσει, και αφηγείται, όπως δεν το είχε κάνει ποτέ πριν, την εμπειρία του από τα βασανιστήρια. Μαρτυρία χωρίς δραματοποίηση, αφήγηση αποστασιοποιημένη και ταυτόχρονα συγκλονιστική, από την οποία αναδύεται μια μεστή φιλοσοφική αντίληψη. Ο Χόρχε Σεμπρούν συνεχίζει εδώ τον στοχασμό που είχε ξεκινήσει στα θεμελιώδη έργα του, όπως το ""Μεγάλο ταξίδι"" ή το ""Γραφή ή ζωή"", και γράφει ...
"[...] Από την αρχή ως το τέλος του ημερολογίου ο Φίλιππος παρακολουθεί από κοντά τους καλλιτέχνες της εποχής του. Έτσι, μ' εξαιρετική ευστοχία και καλλιτεχνικό αισθητήριο αναφέρεται στα έργα των ζωγράφων Θωμόπουλου, Οθωναίου, Λύτρα και Παρθένη (που τον ξεχωρίζει από τους άλλους), στους μουσικούς Δημήτρη Μητρόπουλο, βαρύτονο Κορωνάκη, τενόρο Οδυσσέα Λάππα, αλλά και στους ηθοποιούς Μαρίκα Κοτοπούλη και Ελπίδα Καλογεροπούλου. [...]...
"Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος προσπάθησε ν' ανατρέψει το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Δεν το κατόρθωσε. Μόλις 16 ώρες αφού ξεκίνησε από το Τατόϊ με σκοπό να τεθεί επικεφαλής μονάδων Στρατού στην Βόρειο Ελλάδα, όλα είχαν τελειώσει γι' αυτόν. Το μόνο που του είχε απομείνει από το βασίλειό του, ήταν ένα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Καβάλας, μέσα σε μιαν ηλεκτρισμένη νύχτα καταιγίδας. Όταν οι ρόδες εκείνου του ""Γκρούμαν Γκολφ Στρημ"" άφησαν το ""έδαφος κι άρχισαν να σηκώνονται στον αέρα"", από κάτω τους -χωρίς να το συνειδητοποιεί κανείς μέσα στην φορτισμένη...