Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"[...] Από την αρχή ως το τέλος του ημερολογίου ο Φίλιππος παρακολουθεί από κοντά τους καλλιτέχνες της εποχής του. Έτσι, μ' εξαιρετική ευστοχία και καλλιτεχνικό αισθητήριο αναφέρεται στα έργα των ζωγράφων Θωμόπουλου, Οθωναίου, Λύτρα και Παρθένη (που τον ξεχωρίζει από τους άλλους), στους μουσικούς Δημήτρη Μητρόπουλο, βαρύτονο Κορωνάκη, τενόρο Οδυσσέα Λάππα, αλλά και στους ηθοποιούς Μαρίκα Κοτοπούλη και Ελπίδα Καλογεροπούλου. [...]...
«Η χώρα είχε απομείνει ακυβέρνητη και είχε περιπέσει σε άθλια οικονομική κατάσταση. Δεν υπήρχαν εξάλλου ούτε σχολεία, ούτε δικαστήρια, ούτε στρατός που να πειθαρχεί σε κανέναν, ούτε ναυτικό. Ο λαός, μοιρασμένος σε κόμματα, τρεφόταν μονάχα με το μίσος για τον διπλανό του και ολόκληρη η χώρα βάδιζε γοργά προς την πλήρη αποσύνθεση. Έτσι, μόλις αποβιβαστήκαμε, κυκλοφορήσαμε μια προκήρυξη με την οποία ζητούσαμε να μας χαρίσει ο ελληνικός λαός πρώτα απ’ όλα την εμπιστοσύνη του».
Αυτά έγραφε, μεταξύ άλλων, ο διαπρεπής Βαυαρός νομικός Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ στο σημαντικότε...
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 βρήκε τον Παύλο Μπακογιάννη, διευθυντή του Ελληνικού Προγράμματος της Βαυαρικής
Ραδιοφωνίας, στο αεροδρόμιο του Μονάχου, έτοιμο να ταξιδέψει στην Ελλάδα για τη δημοσιογραφική κάλυψη των βουλευτικών εκλογών
που επρόκειτο να γίνουν έναν μήνα αργότερα. Τότε ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο ζωής στη ?υτική Γερμανία, με επίκεντρο τη μαχητική
του δημοσιογραφία ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών και στους συμμάχους τους εντός και εκτός Ελλάδας.
Το ανά χείρας βιβλίο καταγράφει τις εκπομπές και αναλύσεις του για το πολιτικό παρασκήνιο...
