Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"[...] Από την αρχή ως το τέλος του ημερολογίου ο Φίλιππος παρακολουθεί από κοντά τους καλλιτέχνες της εποχής του. Έτσι, μ' εξαιρετική ευστοχία και καλλιτεχνικό αισθητήριο αναφέρεται στα έργα των ζωγράφων Θωμόπουλου, Οθωναίου, Λύτρα και Παρθένη (που τον ξεχωρίζει από τους άλλους), στους μουσικούς Δημήτρη Μητρόπουλο, βαρύτονο Κορωνάκη, τενόρο Οδυσσέα Λάππα, αλλά και στους ηθοποιούς Μαρίκα Κοτοπούλη και Ελπίδα Καλογεροπούλου. [...]...
"[...] Κλείνοντας τον πρόλογο μας, πρέπει να τονίσουμε ότι όσα αναφέρονται στο πόνημα μας αυτό, είναι τεκμηριωμένα. Και αποφεύγεται η διατύπωση συμπερασμάτων, διότι θα υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθούν τα συμπεράσματα αυτά ως φορείς υποκειμενισμού του γράφοντος. Παρατίθενται μόνον γεγονότα, πληροφοριακά δελτία και εξαγόμενα. Αφήνονται δε ο μεν αναγνώστης να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα του, ο δε ιστορικός του μέλλοντος, αφού ακούσει και ερευνήσει και την ""άλλη πλευρά"", να γράψει την αληθινή Ιστορία εκείνης της περιόδου....
Το βιβλίο αυτό, είναι μια αφήγηση, μια καταγραφή των γεγονότων, όπως τα έζησε η Κατίνα Δημητρίου –κορίτσι τότε– και όπως τα περιγράφει σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά. Δεν έχει η αφήγηση αυτή καμιά φιλοδοξία, ούτε επιστημονικά ιστορική, ούτε λογοτεχνική βέβαια. Δεν πρόκειται για πλήρη ιστορική αποτύπωση, δεν αναλύει τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, τις αφορμές, τις αιτίες και τους παράγοντες που προκάλεσαν αυτόν τον διχασμό και οδήγησαν στον τραγικό εμφύλιο σπαραγμό, τα δραματικά απομεινάρια και αποτελέσματα του οποίου ακόμα μας συνταράζουν και μας στοιχειώνουν. Η αφήγηση αυτ...
Όταν δεν υπήρχε δεύτερος μαρκόνης στο πλοίο για να σκαντζάρουμε βάρδιες, η ακρόαση του ασυρμάτου γινόταν όλο το 24ωρο. Θες από έγνοια, θες από συνήθεια, ακόμα και όταν κοιμόμουνα τα αυτιά μου τα είχα πάντα τεντωμένα. Είναι δύσκολο να σου πω τι σήμαινε για μένα αυτή η ακρόαση. Ο μαρκόνης δούλευε πάντα μόνος, κλεισμένος σε ένα στενόχωρο καμαράκι, συντροφιά με τα μηχανήματα. Γέμιζα λοιπόν τις ώρες μου ακούγοντας διάφορα μηνύματα. 'Αγνωστες φωνές και άγνωστες γλώσσες, από κάπου κοντά ή από κάπου πολύ μακριά. Μηνύματα από άλλα βαπόρια, αλλά και από παράκτιους σταθμούς. 'Ακουγα ο...