Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Ποια είναι η ελληνική ρίζα της λέξης ""τουρνουά""? Είναι σωστό να γράφουμε Βατοπαίδι ή Βατοπέδι? Η σφαίρα εξοστρακίζεται ή εποστρακίζεται? Το ""φελέκι"" είναι κακιά λέξη? Ποια σχέση έχουν οι κάλπες με τους κάλπικους παράδες? Υπάρχουν σεβάσμιοι κουκουλοφόροι? Αληθεύει ότι το ""ντιμπέιτ"" προέρχεται από το ""δίβατον""? Υπήρχαν λαθρομετανάστες το 1928? Εκτός από Δεκεμβριανά και Ιουλιανά, μήπως υπάρχουν και Οκτωβριανά? Τελικά, τι σημαίνει η λέξη ""βία"" στα ποιήματα του Δ. Σολωμού? Είναι σωστό να λέμε ασθενής και οδοιπόρος ή μήπως το σωστό είναι διπόρος? Ποια σχέση έχουν οι πα...
Το χάος της κλιματικής κρίσης που ξεδιπλώνεται μπρος στα μάτια μας· η ψαλίδα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς που μεγαλώνει ολοένα· η έντονη πόλωση των κοινωνιών μας είναι όλα στοιχεία που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας: δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε πλέον με τον ίδιο τρόπο. Το μοντέλο ευημερίας της Δύσης είναι ξεπερασμένο. Είναι επιτακτική ανάγκη, όπως επισημαίνει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας.
Σε αυτό το βιβλίο η πιο επιδραστική Γερμανίδα οικονομολόγος Μάγια Γκέπελ μάς καλεί να ξεπεράσουμε παγιωμένες αντιλήψε...
Καλώς ήλθατε στο θαυμαστό κόσμο του Νίκολα Τέσλα! Είναι ένας κόσμος γεμάτος τεχνητές αστραπές, πειράματα ασύρματης μεταφοράς ενέργειας, βικτοριανά ρομπότ, φαουστικές επιδείξεις εναλλασσόμενου ρεύματος, οράματα ελεύθερης ενέργειας, μυστικά υπερόπλα κι ακόμη, παραδοξολογίες, εκκεντρικότητες, ίντριγκες, προδοσίες και χρεοκοπίες. Ο Νίκολα Τέσλα (1856-1943), ένας "αουτσάιντερ" επιστήμονας κι εφευρέτης, είναι ο άνθρωπος που "ανακάλυψε" τον 20ό αιώνα. Αν και του χρωστάμε τουλάχιστον 700 εφευρέσεις, ορισμένες εκ των οποίων θεμελίωσαν το σύγχρονο κόσμο, ο Τέσλα αγνοήθηκε από την επί...
"Η ανθρώπινη ζωή είναι από μόνη της ο καλύτερος ορισμός για την κλασική ειρωνεία, με τις χαρές να εναλλάσονται με τις λύπες, το γέλιο με το κλάμα, την ευφορία με την μελαγχολία, το καλό με το κακό. Ο ειρωνικός λόγος παίζει τον ρόλο του αρχαίου χορού του θεάτρου, που εμποδίζει την άναρχη ροή, συνδέει σχόλια και γεγονότα, δίνοντας κουράγιο αν χρειαστεί. Δεν ξέρουμε αν η ζωή εύχεται επί λέξει ""καλό κουρά-ι-ο"" (με μισοερασμιακή προφορά) ή ""καλό κουράριο"" (με μυοχαλαρωτική έννοια)... Εμείς ωστόσο θα μπορούσαμε να του αναθέσουμε τον ρόλο του παλαιού κομπέρ της επιθεώρησης ή τ...