Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Δύσκολο το τόλμημα να γράψεις για τον Κώστα Βάρναλη. Και γίνεται δυσκολότερο όταν θέλεις να αγγίξεις το κεντρικό ζήτημα στη μελέτη του Βαρναλικού έργου. Γιατί γράφει, πότε γράφει? Γιατί κάποια από τα ποιήματά του ενώ τα δημοσίευσε στον καιρό τους, αργότερα δεν τα συμπεριέλαβε στις συλλογές ποιημάτων που εξέδωσε?...
"Εάν το είχαμε εφεύρει, όλα θα είχαν νόημα. Εάν υπήρχε, θα υπήρχε ελπίδα. Εάν το είχαμε γυρέψει, όλα θα ήταν δρόμος. Και αν το βρίσκαμε, θα λύναμε το αίνιγμα. Θα είχε άρει τη θνητότητα, δεν θα βιώναμε την απώλεια στον έρωτα, το απόλυτο θα έβρισκε σχήμα και πρόσωπο και εμείς δεν θα ήμαστε μονάχα ένας σβόλος χώμα. ""Τ' απόκρυφο κλειδί των χρόνων που 'ζησα"", ""το γράμμα που λείπει"" με το τέλειο σχήμα. ""Το γράμμα που γνώριζε ο Θεός απ’ την αρχή"", το άγνωστο αλλά όντως υπάρχον προαιώνιο γράμμα. Αν το ’χα βρει, θα σ’ έσωζα. Θα είχα διασώσει έστω το Πρόσωπό σου....
