Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Σαράντα εννέα ποιήµατα που κινούνται µεταξύ νεοκλασικισµού, νεοροµαντισµού, λυρικά αλλά και αυτοσαρκαστικά, εξοµολογητικά αλλά και οικουµενικά, µε έντονη την κοινωνική στόχευση και τη νοσταλγία του "εµείς" εις αντιστάθµισιν του "εγώ" µιας περιπετειώδους ζωής ως αντίδοτον θανάτου.
Φιλοσοφικοί στοχασµοί, ιδεολογικοί ακροβολισµοί, αιθερικές πτήσεις. Η ποιήτρια όµως δεν πειραµατίζεται µε νεωτερικές γραφές κι αδιέξοδες αποδοµήσεις. Αντιθέτως, χτίζει τα νοήµατά της σε γερό υπόβαθρο, έχοντας διερευνήσει επαρκώς το αρχαιοελληνικό της υπόστρωµα και τα ασφυκτικά όρια του µικροαστι...
Δείγμα γραφής:
ΙΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ
Αισθάνομαι χωρίς προέλευση
χωρίς καταγωγή
όπου καταλήγω με καλύπτουν
οι μουσικές
οι φωτισμένες πλευρές των πόλεων.
Βαδίζω έξω από τα σύνορα
θέλοντας να συλληφθώ
και να ομολογήσω
ότι υπήρξα ένα τίποτα
ένας ιερός πόνος
στην ωμοπλάτη....
"Εάν το είχαμε εφεύρει, όλα θα είχαν νόημα. Εάν υπήρχε, θα υπήρχε ελπίδα. Εάν το είχαμε γυρέψει, όλα θα ήταν δρόμος. Και αν το βρίσκαμε, θα λύναμε το αίνιγμα. Θα είχε άρει τη θνητότητα, δεν θα βιώναμε την απώλεια στον έρωτα, το απόλυτο θα έβρισκε σχήμα και πρόσωπο και εμείς δεν θα ήμαστε μονάχα ένας σβόλος χώμα. ""Τ' απόκρυφο κλειδί των χρόνων που 'ζησα"", ""το γράμμα που λείπει"" με το τέλειο σχήμα. ""Το γράμμα που γνώριζε ο Θεός απ’ την αρχή"", το άγνωστο αλλά όντως υπάρχον προαιώνιο γράμμα. Αν το ’χα βρει, θα σ’ έσωζα. Θα είχα διασώσει έστω το Πρόσωπό σου....