Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Για τον Λάμπρο Λαρέλη λίγα μας είναι γνωστά. Κανένα επίσημο βιογραφικό του δεν σώζεται, καμιά συνέντευξη, καμιά φωτογραφία δική του. Από επιλογή, προφανώς. Για κείνον έχουμε μόνον όσα ο ίδιος φρόντισε να μας αφήσει. Τους λίγους δημοσιευμένους του στίχους - κι αυτούς συνήθως σκόρπιους, σπαρμένους σε μονόφυλλα, σπάνιες εκδόσεις, εξωτικά περιοδικά, τον κυκεώνα του διαδικτύου... Προ πάντων όμως, το πλήθος των ανέκδοτων, αλλά αποπερατωμένων και οριστικών καθώς φαίνεται, έργων που περιλαμβάνουν τα χειρόγραφά του....
Ποίηση τι θα πει δεν ξέρω να ορίσω.
Μα την έχω «δει» και την έχω «βιώσει» ακόμα και στα πιο σκοτεινά μου.
Μια παρατήρηση είναι. Αφουγκράστηκα τη στιγμή και το παρόν εκείνο, τότε, μιας εποχής, μιας περιόδου.
Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί και της ζωής μου όλης.
Γιατί κύματα που σκάνε μπορεί και να ξανάρθουν.
Τώρα όμως ξέρω… το μολύβι μου κρατώ για να τα «ζωγραφίσω».
Τολμώ. Τολμήστε το κι εσείς.
Η ψυχή θα σας εκπλήξει.
Όταν τη χτυπούν τα κύματα, ξέρει εκείνη από ποίηση.
Ανίκητη
Ο εσωτερικός μου αέρας
χτυπά σε τείχη πέτρινα.
Ανίκητη η κόλα...