Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
... Για τον Ουρανό που περισσεύει
Για τον Αέρα χωρίς χρέωση
Για τα παράφορα Φεγγάρια που αν είδες
Για της θάλασσας τον αρχέγονο θρύλο
Για την καισαρική λάμψη της Αστραπής που ξεσκίζεται
και γυιο Κεραυνό γεννάει
Για του Σωκράτη το μη ισότιμο
Για της μάνας το μη ισούται
Για την οξυφρένεια της ψυχομοναξιάς
Για της φυγής την κόκκινη τρικυμία στις γαμήλιες πλήξεις
Για το δίσκο της Φαιστού που… ό,τι κατάλαβες....
Ποίηση τι θα πει δεν ξέρω να ορίσω.
Μα την έχω «δει» και την έχω «βιώσει» ακόμα και στα πιο σκοτεινά μου.
Μια παρατήρηση είναι. Αφουγκράστηκα τη στιγμή και το παρόν εκείνο, τότε, μιας εποχής, μιας περιόδου.
Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί και της ζωής μου όλης.
Γιατί κύματα που σκάνε μπορεί και να ξανάρθουν.
Τώρα όμως ξέρω… το μολύβι μου κρατώ για να τα «ζωγραφίσω».
Τολμώ. Τολμήστε το κι εσείς.
Η ψυχή θα σας εκπλήξει.
Όταν τη χτυπούν τα κύματα, ξέρει εκείνη από ποίηση.
Ανίκητη
Ο εσωτερικός μου αέρας
χτυπά σε τείχη πέτρινα.
Ανίκητη η κόλα...
