Ελληνική Ποίηση

Επιρρεπής Καθότι επιρρεπής στους έρωτες, παρακαλώ, κρατάτε μακριά μάτια και βλέμματα που θα ταράξουν πεταλούδες στο στομάχι, από χρόνια βαλσαμωμένες, αλλά επικίνδυνα έτοιμες για δεύτερη ζωή και μετενσάρκωση κάποιου ταριχευμένου έρωτα....

Ποίηση τι θα πει δεν ξέρω να ορίσω. Μα την έχω «δει» και την έχω «βιώσει» ακόμα και στα πιο σκοτεινά μου. Μια παρατήρηση είναι. Αφουγκράστηκα τη στιγμή και το παρόν εκείνο, τότε, μιας εποχής, μιας περιόδου. Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί και της ζωής μου όλης. Γιατί κύματα που σκάνε μπορεί και να ξανάρθουν. Τώρα όμως ξέρω… το μολύβι μου κρατώ για να τα «ζωγραφίσω». Τολμώ. Τολμήστε το κι εσείς. Η ψυχή θα σας εκπλήξει. Όταν τη χτυπούν τα κύματα, ξέρει εκείνη από ποίηση. Ανίκητη Ο εσωτερικός μου αέρας χτυπά σε τείχη πέτρινα. Ανίκητη η κόλα...