Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Σαράντα εννέα ποιήµατα που κινούνται µεταξύ νεοκλασικισµού, νεοροµαντισµού, λυρικά αλλά και αυτοσαρκαστικά, εξοµολογητικά αλλά και οικουµενικά, µε έντονη την κοινωνική στόχευση και τη νοσταλγία του "εµείς" εις αντιστάθµισιν του "εγώ" µιας περιπετειώδους ζωής ως αντίδοτον θανάτου.
Φιλοσοφικοί στοχασµοί, ιδεολογικοί ακροβολισµοί, αιθερικές πτήσεις. Η ποιήτρια όµως δεν πειραµατίζεται µε νεωτερικές γραφές κι αδιέξοδες αποδοµήσεις. Αντιθέτως, χτίζει τα νοήµατά της σε γερό υπόβαθρο, έχοντας διερευνήσει επαρκώς το αρχαιοελληνικό της υπόστρωµα και τα ασφυκτικά όρια του µικροαστι...
... Για τον Ουρανό που περισσεύει
Για τον Αέρα χωρίς χρέωση
Για τα παράφορα Φεγγάρια που αν είδες
Για της θάλασσας τον αρχέγονο θρύλο
Για την καισαρική λάμψη της Αστραπής που ξεσκίζεται
και γυιο Κεραυνό γεννάει
Για του Σωκράτη το μη ισότιμο
Για της μάνας το μη ισούται
Για την οξυφρένεια της ψυχομοναξιάς
Για της φυγής την κόκκινη τρικυμία στις γαμήλιες πλήξεις
Για το δίσκο της Φαιστού που… ό,τι κατάλαβες....
Δείγμα γραφής:
ΙΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ
Αισθάνομαι χωρίς προέλευση
χωρίς καταγωγή
όπου καταλήγω με καλύπτουν
οι μουσικές
οι φωτισμένες πλευρές των πόλεων.
Βαδίζω έξω από τα σύνορα
θέλοντας να συλληφθώ
και να ομολογήσω
ότι υπήρξα ένα τίποτα
ένας ιερός πόνος
στην ωμοπλάτη....