Σύγχρονη Λογοτεχνία

Το αγόρι είναι το αγόρι, και το κορίτσι είναι το κορίτσι, και είναι καλοκαίρι, και είναι στο νησί, και οι δυο τους είναι δώδεκα χρονών. Και δεν θέλουν να ξέρουν, δεν θέλουν να σκέφτονται, δεν θέλουν τίποτε μα τίποτε άλλο από τον κόσμο, και από τη ζωή, και από τους άλλους. Τίποτε. Θέλουν μόνο να σκαρφαλώνουν στους βράχους και να πλατσουρίζουν στα νερά. Θέλουν να γεμίζει το δέρμα τους αλάτι, και τα μαλλιά τους άμμο. Και στα δάχτυλά τους να στάζει ζουμί από καρπούζι. Γιατί είναι ωραίο να είσαι αγόρι εκεί, στα δώδεκά σου, και είναι ωραίο να είσαι κορίτσι, πάλι στα δώδεκά σου. Ε...

"Όταν πλησιάζει ο καιρός για τους βαθμούς στο σχολείο, όλοι στην τάξη του Γρηγόρη νιώθουν κάπως ανήσυχα....

"Με λένε Όμηρο και είμαι μόλις 10 χρονών. Θέλω να μεγαλώσω για να μπορώ να πω όλα όσα σκέφτομαι. Είναι τόσο πολλά: από την αγάπη που έχω για τους παππούδες μου μέχρι την έντονη και όλο γλύκα σχέση με τον αδελφό μου αλλά και για τη δασκάλα μου που με έκανε να αγαπήσω το σχολείο λίγο παραπάνω... Έχω πολλές απορίες και ανησυχίες, νιώθω συχνά μπερδεμένος ακόμα και με τους κοντινούς μου ανθρώπους!...

Όταν φτάνει με την οικογένειά του στο μικρό ψαροχώρι, ο Ορέστης δε φαντάζεται πως εκεί θα ζήσει την πιο απίστευτη, την πιο μαγική περιπέτεια της ζωής του. Την πρώτη μέρα η θέα της θάλασσας και του τοπίου με τα απόκρημνα βράχια τον μαγνητίζουν. «Μην πας ποτέ πίσω από τα βράχια. Εκεί είναι νεραϊδότοπος». «Ένα βοσκό τον έφαγε η αρκούδα που ζει στη σπηλιά». «Τα στοιχειά σού παίρνουν την ψυχή». Αυτά του λένε οι καινούριοι φίλοι του κι εκείνος τους κοροϊδεύει. Μια νύχτα ο Ορέστης θα ξυπνήσει από το άγγιγμα ενός αυθάδικου λουλουδιού που μεγαλώνει μέσα στη χαρα...