Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια ατίθαση μουτζούρα, κλεισμένη μέσα σ’ ένα σκοτεινό μπλε τετράδιο, χωμένο μέσα σε μια ριγέ σχολική τσάντα, αποφασίζει να επαναστατήσει και να αντισταθεί στην απόλυτη «κόκκινη» εξουσία των διορθώσεων της δασκάλας και να κάνει του κεφαλιού της! Και ποιος μπορεί να τα βάλει με μια θυμωμένη μουτζούρα που διεκδικεί το δικαίωμά της να έχει μια ισότιμη θέση πλάι στις τελείες, τα κόμματα, τα θαυμαστικά αλλά και όλα τ’ άλλα σημεία στίξης; Και τι καλύτερη ένδειξη και επιβεβαίωση της αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας των παιδιών να κάνουν λάθη και να καμαρώνουν για το θαρραλέο μεγάλωμά το...
"Μετά τις Ιστορίες που τις είπε ο Πόλεμος, η Θάλασσα και ο Δρόμος, έχουμε έναν αφηγητή που εκτός από πανάρχαιος είναι και επίκαιρος: την Αγορά. Η Αγορά, βέβαια, όχι μόνο ως χώρος οικονομικών σχέσεων. Η αρχαία ελληνική ΑΓΟΡΑ ήταν κυρίως τόπος συνάντησης όλων με όλους. Ήταν η καρδιά της πόλης, η καρδιά της ζωής. Ήταν το μέρος όπου συνέβαιναν τα πάντα. Εκεί μαζεύονταν όσοι ήθελαν να ζήσουν σε «κοινωνία ανθρώπων», όσοι διαδραμάτιζαν κάποιο ρόλο στα κοινά, όσοι ενδιαφέρονταν για δουλειές, πολέμους, ταξίδια. Εκεί τελικά πήγαινε όποιος είχε κάτι να πει – κι όποιος ήθελε κάτι ν’ ακ...
"Κάποια ρούχα είναι ραμμένα με μεταξωτή κλωστή, άλλα είναι μάλλινα βαριά κι άλλα σαν πέπλα ανάλαφρα. Υπάρχουν όμως και κάποια ρούχα βολικά πολύ, που είναι έτσι φτιαγμένα, ώστε να μας ζεσταίνουν τον χειμώνα και να μας δροσίζουν το καλοκαίρι. Ποιος ράφτης ξέρει να τα ράβει και πού θα τον βρούμε?...
Η ζωή της Κωνσταντίνας ήρθε τα πάνω κάτω όταν χώρισαν οι γονείς της και από τη φιλική ατμόσφαιρα της καθημερινής ζωής στη Γερμανία,
την έστειλαν να ζήσει με τη γιαγιά της στην Κυψέλη. Όμως την Κωνσταντίνα δεν τη νοιάζει τίποτα πια. Ας είναι καλά ο Λουμίνης και
τα γαλάζια θαυματουργά χαπάκια που τη στέλνουν μια στα ουράνια και μια στον γκρεμό κι ύστερα… δεν υπάρχει επιστροφή. Ή μήπως υπάρχει;...