Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ήταν άνοιξη του 1919 όταν ο μπαμπάς υποσχέθηκε στον Λευτέρη ένα ποδήλατο. Εκείνες τις μέρες ελληνικές σημαίες γέμιζαν τον χάρτη και στόλιζαν τα μπαλκόνια.
«Ήρθαν οι Έλληνες!»
Ο καιρός περνούσε και ο Λευτέρης παρέα με τον φίλο του τον Ασλάν σεργιάνιζαν στην προκυμαία του Και. Σχεδίαζαν ταξίδια κι έκαναν όνειρα για το μέλλον.
Ήταν Σεπτέμβριος του 1922 όταν οι ελληνικές σημαίες κατέβηκαν, τα όνειρα έγιναν εφιάλτες και τα ταξίδια ήταν πλέον χωρίς επιστροφή.
«Αντίο, Σμύρνη»...
Ανάµεσα σε δυο πολέµους εκτυλίσσεται ετούτη η ιστορία. Και στην καρδιά της βρίσκονται κάποιοι που έζησαν στη Σµύρνη τα χρόνια 1918-1922. Μια από εκείνους είναι και η µικρή Κλειώ – έχει το όνοµα της µούσας της Ιστορίας, µα δεν το γνωρίζει. Παρέα µε τη φίλη της Εσµέτ τρέχουν σε χαλάσµατα αρχαίων ναών και µεγαλώνουν µε µύθους και παραµύθια. Ο Όµηρος και η Χαλιµά, η θεά Άρτεµη, ο Αγαµέµνων, ο Αλλάχ και η Ωραία Ελένη… Η Μεγάλη Ιδέα κι ένα φλιτζάνι από πορσελάνη. Και κοντά τους ένας παππούς που έχει φυλάξει κάπου, σε µια σοφίτα, ένα σεντούκι γεµάτο αµύθητα σεντέφια. Άραγε θα κατα...
Στις Βρυξέλλες, την πόλη όπου χτυπάει η καρδιά της Ευρώπης, χτυπάει και η καρδιά της γιαγιάς. Πλήρης ημερών, γεμάτη συναισθήματα,
εικόνες και μία ευρύτερη κατανόηση του κόσμου, η γιαγιά γλιστράει έξω από τη ζωή σαν να πηγαίνει έναν νυχτερινό περίπατο. Έναν μαγικό
περίπατο που κλείνει τον μεγάλο κύκλο μια γεμάτης ζωής.
Μία λυρική και ευαίσθητη ματιά πάνω στο θέμα της απώλειας, ιδωμένης ως το φυσιολογικό, κάπως μελαγχολικό τέρμα ενός μεγάλου δρόμου.
Ένα κείμενο γραμμένο με τόση συγγραφική τέχνη και ωριμότητα, που παρά το θέμα του δεν προκαλεί θλίψη, παρά μόνο μ...
[vc_row][vc_column][vc_column_text]Ήταν νύχτα όταν χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι του πρωθυπουργού. Με τις πιτζάμες και τη
ρόμπα ο Μεταξάς άνοιξε την πόρτα. Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι τού έδωσε το έγγραφο,
που ζητούσε να περάσουν ελεύθερα οι Ιταλοί στρατιώτες τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκείνος
τον κοίταξε στα μάτια και του απάντησε «ΟΧΙ!».
Νωρίς το πρωί η σειρήνα άρχισε να χτυπά. Οι στρατιώτες φίλησαν τις μητέρες τους. Τις
αγκάλιασαν σφιχτά. Ήξεραν πως μπορεί να μην τις ξανάβλεπαν. «Στο καλό και με τη νίκη!»
φώναζαν όλοι. Και εκείνοι παρασύρθηκαν από το πλήθος. Κοίταξαν πίσω, ...
Το Βυζάντιο με τα χίλια χρόνια του είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία,
γεμάτος κίνηση, γεμάτος παράξενα και πλούτη. Θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές,
μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα....
Τα άγνωστα παιδικά χρόνια του μικρού Μίκη ξετυλίγονται
σε ένα βιβλίο που πλημμυρίζει από συγκίνηση.
Ξεκινώντας από τη Σμύρνη της μαμάς και την Κρήτη του μπαμπά, ταξιδεύουμε στη Σύρο, την Τζια, τη Χίο, τη Μυτιλήνη, την Αθήνα, την Κεφαλονιά όπου ο Μίκης πήγε πρώτη φορά σχολείο, την Πάτρα, τον Πύργο, την Τρίπολη. Έτσι μαθαίνουμε για το μικρό αγόρι που ήθελε να φτάσει πάνω στα ψηλά κατάρτια, να γνωρίσει τον κόσμο, να παλέψει για τον Άνθρωπο, το Δίκιο και την Ελευθερία και να χαρίσει παντού απλόχερα τη μουσική του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες του...
?Αθήνα, 490 π.Χ. Ο δεκαπεντάχρονος Κίμων, γιος του διάσημου στρατηγού Μιλτιάδη, με τον νεαρό δούλο και φίλο του, τον Χαρίλαο, πηγαίνουν για ψώνια στην αγορά, στο μαγαζί του Αντίπατρου. Εκεί δουλεύει και η Πανδώρα, κόρη του Αντίπατρου και φίλη του Κίμωνα. Ο Κίμων κατεβαίνει στο υπόγειο για να τη βρει και τυχαία ανακαλύπτει ένα μικρό πορτάκι που οδηγεί στο διπλανό καπηλειό. Σκύβει και ακούει κάποιες περίεργες συζητήσεις, σαν να σχεδιάζεται πραξικόπημα κατά της δημοκρατίας. Ο Κίμων και ο Χαρίλαος αναλαμβάνουν δράση και σύντομα θα ανακαλύψουν μια συνωμοσία που έχει στόχο την Αθ...
Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΑΣΠΡΟ έχει τις ιστορίες τις σίγουρε...
Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΜΑΥΡΟ μπορεί και να μην είναι χρώμα...
Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος, σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος, σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος, σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΧΡΥΣΟ, όμως, έχει τις ιστορίες π...
Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος, σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος, σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος, σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΚΟΚΚΙΝΟ, τώρα, έχει τις πιο φαντ...
Στη Γαλλία του δέκατου έβδομου αιώνα, την εποχή που βασιλιάς είναι ο Λουδοβίκος ΙΓ΄, ο νεαρός ντ’ Αρτανιάν φτάνει στο Παρίσι με ένα μεγάλο όνειρο: να μπει στην υπηρεσία του παλατιού και να γίνει σωματοφύλακας.
Παράλληλα, ο καρδινάλιος Ρισελιέ θέλει να διαβάλει τη βασίλισσα Άννα στα μάτια του βασιλιά Λουδοβίκου. Ο νεαρός σωματοφύλακας ντ’ Αρτανιάν μαζί με τους τρεις φίλους του –τον Άθο, τον Πόρθο και τον Άραμη–, τους πιο γενναίους και ατρόμητους σωματοφύλακες του βασιλείου, θα εμπλακούν σε απίστευτες περιπέτειες για να υπερασπιστούν τη βασίλισσά τους.
Οι τρεις σωματοφύλα...
"Όταν η Ιστορία ήταν ακόμη στην αρχή της, η Θάλασσα ούτε άκρη ούτε όρια είχε. Μόνο ομορφιά ατελείωτη. Πώς να μη μαγέψει τα μάτια των ανθρώπων? Πώς να μην τραβήξει σαν μαγνήτης τα όνειρά τους? Αυτή που ταξίδεψε στα κύματά της θεούς, ήρωες κι απλούς θνητούς... Και έμαθε σε όλους τα ωραιότερα πράγματα: το ταξίδι, την περιπέτεια, τον πηγαιμό και τον γυρισμό. Πριν σταθούν οι άνθρωποι στις ακρογιαλιές της, πριν σκίσουν τα νερά της, τίποτα δεν ήταν όπως το ξέρουμε. Η Θάλασσα έγινε χάρτης και σκέψη, κι άλλαξε τον κόσμο. Άλλαξε την Ιστορία. Το κυριότερο όμως: μας έμαθε να λέμε την κ...
"Ο Δρόμος είναι ο πρώτος δάσκαλος, αυτός που μας μαθαίνει τον κόσμο. Ξέρει όλες τις γλώσσες, τις μιλάει και δεν γκρεμίζεται. Έχει όλους τους χάρτες, περνάει μέσα από καρδιές, μέσα από βιβλία, μέσα από όνειρα και δάση, και δε χάνεται. Οι γνώσεις όλες, και οι στερνές και οι πρώτες, είναι δικές του - και τις δίνει χάρισμα στους μαθητές του....
"Εκτός από ατέλειωτες ώρες στα θρανία, εκτός από ράφια ολόκληρα με βιβλία, εκτός από χρονολογίες και ονόματα, η Ιστορία είναι ευτυχώς κι άλλα πολλά πράγματα: είναι άνθρωποι που αγαπούν και πολεμούν και ονειρεύονται, άνθρωποι που ταξιδεύουν και μαθαίνουν και ενθουσιάζονται, άνθρωποι που δουλεύουν, άνθρωποι που έχουν περιέργεια και φιλοδοξίες και μεράκια και απορίες και... και... και... Η Ιστορία είναι τελικά πολλές ιστορίες. Ιστορίες που τις ζούμε, ιστορίες που τις έχουν ζήσει άλλοι, ιστορίες ολοζώντανες, που περιμένουν από μας μόνο να τις ακούσουμε....
