Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Η αποστολή έμοιαζε απλή: Η Ρεγγίνα Πρετιόζα θα επέστρεφε στο «βασίλειό» της και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μόνο που… «Δε βρίσκεται στο λεωφορείο. Την έχασα πριν ανέβω».
Τρία παιδιά βρίσκονται μπλεγμένα σε μια τρελή περιπέτεια: ταξιδεύουν πολλά χιλιόμετρα, δραπετεύουν από ένα μουσείο, απαντούν σε μια αγγελία, κυνηγούν και κυνηγιούνται… Και όλα αυτά υπό το άγρυπνο βλέμμα κάποιου που θέλει να κρατήσει τη Ρεγγίνα Πρετιόζα για τον εαυτό του....
"Έχετε αδερφό? Όχι? .... Τυχεροί είστε, γιατί αν είχατε.... Δε θα θέλατε με τίποτα να μοιάζει με το μικρό αυτού του βιβλίου.... Ο οποίος τι κάνει, λέτε? Βάζει κάθε βράδυ, μα κάθε βράδυ, το μεγάλο του αδερφό να του πει μια ιστορία γιατί αλλιώς δεν εννοεί να κοιμηθεί.......
Μια άγνωστη σελίδα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, που διαδραματίζεται στη Σάμο και στην Παλαιστίνη, δίνεται με δύναμη και ρεαλισμό μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Ένας ανελέητος βομβαρδισμός ξεθεμελιώνει το νησί και αναγκάζει μια οικογένεια να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, τον δρόμο για την Παλαιστίνη…
Σαράντα χρόνια αργότερα η ηρωίδα εκείνης της σκληρής δοκιμασίας, μεγάλη πια, θα ξαναβρεθεί στα ίδια μέρη, θα ξαναζήσει το δράμα της προσφυγιάς ενός άλλου λαού και το παρελθόν θα δέσει με το παρόν σε τούτο το «διπλό ταξίδι»…
«Οι δραστικότερες ιστορίες προσφύγων εί...
Η Αφροδίτη ξαφνιάζεται όταν οι γονείς της της ανακοινώνουν ότι μετακομίζουν μόνιμα από την Αθήνα στο νησί του μπαμπά, στη Μήλο. Το καλοκαίρι είναι γεμάτο ετοιμασίες για τη μεγάλη αλλαγή και στα Κύθηρα, το αγαπημένο της νησί όπου παλιότερα είχε αναζητήσει με τους φίλους της το δέκατο έβδομο κιβώτιο και το τέταρτο αλογάκι, φέτος θα πάει μόνο για λίγες μέρες. Τέλη Αυγούστου φτάνει στη Μήλο, γνωρίζει καλύτερα τον τόπο και πιάνει κουβέντα με μια αλλιώτικη θεά, τη «μαμαζέλ Αφροντίτ», που έχει κατασκευαστεί φτυστή η θεά Αφροδίτη της Μήλου. Μια θεά χωρίς χέρια…
Στο νησί οι παλιο...
Είναι τα παπούτσια της Λίλας που μικραίνουν ή τα πόδια της που μεγαλώνουν; Όπως και να έχει, η Λίλα είναι απαρηγόρητη γιατί πρέπει να αποχωριστεί τα ωραιότερα παπούτσια του κόσμου! Μέχρι την ημέρα που θα συναντήσει τη Μύριαμ......
Ο Θεράπων θα περάσει τις γιορτινές µέρες του Πάσχα?στο χωριό του πατέρα του. Παρέα µε φίλους και ξαδέρφια, απολαµβάνει το παιχνίδι και την ανεµελιά των διακοπών. Όµως στο αρχηγείο τους, µια παλιά πέτρινη εγκαταλειµµένη βίλα, αρχίζουν να παρατηρούν παράξενα και ανεξήγητα φαινόµενα. Η παρέα των φίλων έρχεται αντιµέτωπη µε ένα φάντασµα που µόνο στόχο έχει να τους διώξει πάση θυσία από εκεί…
Μια απίθανη περιπέτεια γεµάτη αγωνία και ανατροπές....
Μια πυκνή απειλητική σκοτεινιά, πιο μαύρη κι από τον ίσκιο, σκεπάζει τη Χώρα των Ονειροφυλάκων. Λίγοι θα την αντιληφθούν και λίγοι θα παραδεχτούν την εξασθένηση των ονείρων. Η χώρα μοιάζει να πολιορκείται από αόρατους μυστικούς εχθρούς? είναι οι Ονειροκτόνοι, θα ισχυριστούν κάποιοι – αλλά οι Εκλεγμένοι θα το αρνηθούν. Όταν οι αποτυχημένες πτήσεις Ονειροφυλάκων αυξάνονται, η παλιά προκατάληψη απέναντι στους διαφορετικούς φουντώνει και διχάζει εκ νέου τη φυλή σε ικανούς και σε κατώτερους.
Η Αστερινή, το κορίτσι μυστήριο, παρά τις όποιες επιθέσεις εναντίον της δείχνει αποφασισ...
Η Λενιώ πιστεύει ότι ο γάτος της ο Σίμπα είναι ολόκληρο... το σύμπαν. Και δεν πέφτει έξω. Τι γίνεται όμως, όταν ένα καινούριο μέλος εισβάλλει στην οικογένεια; Μπορεί να μοιραστεί η αγάπη; Δύο μαζί είναι καλύτερα από έναν;...
Μια φορά –δεν πάει καιρός– ένα κόκκινο κουμπί αποκόπηκε από την κουμπότρυπά του κι έπεσε στο πάτωμα. Βρέθηκε ολομόναχο, μακριά από τα πέντε αδερφάκια του, κόκκινα κι αυτά. Γύρω του κλωστές, κόπιτσες, πολλές καρφίτσες, ολόγυμνες κουβαρίστρες, πολύχρωμα πανάκια κι από δίπλα μια ραπτομηχανή που τη δούλευε ένα γρήγορο πόδι. Ήταν ένα δυστυχισμένο κουμπί. Τώρα πώς θα ζούσε χωρίς την κουμπότρυπά του, πρωί βράδυ να μπαίνει και να βγαίνει, χωρίς μια φωνή αποπάνω του να τραγουδάει; Αν είχε μάτια θα ’βαζε τα κλάματα....
