Σύγχρονη Λογοτεχνία

"Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις, πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Κι αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να 'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σα να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράστασή μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις....

...Κι ήρθε η μέρα, που τα μάγια έπρεπε να λυθούν, αφού η κόρη έκλεινε πια τα δεκαοχτώ. Έπρεπε να βγει από το δώμα, να περπατήσει μαζί με τους άλλους ανθρώπους. Γεμάτη σοφία από την πολύχρονη μελέτη, θαρρούσε, πως όλο τον κόσμο γνώριζε. Η πόρτα άνοιξε και θέλησε να ορμήσει έξω, χαρούμενη. Σκέφτηκε, ότι είχε μελετήσει τους ανθρώπους από χιλιάδες περπατησιές. Είχε όμως ξεχάσει. Τη δική της. Κι εκεί απόμεινε μετέωρο το γυμνό πέλμα της, μα ύστερα, αργά-αργά, άρχισε να κατεβαίνει στη γη. Κι ήταν σαν να ταράχτηκε συθέμελα το κορμί της στην πρώτη επαφή με το φρέσκο χώμα. Κάθε κύττα...

ΤΑ ΧΛΩΜΑ ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙΑ ΤΗΣ ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ: «Εκεί στη Νέγρη, ρε κούκλε, είναι όπως μου τα περιγράφεις; Έγιναν τέτοια σκηνικά; Βγήκαν τέτοια γούστα ή τα παραείπες λίγο; Φρανκ Σινάτρα, Τζούντι Γκάρλαντ, Ρίτα Κάντιλακ, Διονύσης Σαββόπουλος, Ωνάσης, Ζωζάρα Σαπουντζάκη, Μπελμοντό, Ελύτης, εθνάρχης Καραμανλής, Ρίτσος, Ζωζώ Νταλμάς, Aγνωστος Πόλεμος και Λας Βέγκας σκέτο, όπως μου ανθολόγησες τον τόπο;»...