Σύγχρονη Λογοτεχνία

"""Θέλω να γίνω, άµα µεγαλώσω, πρώτα νοσοκόµα και µετά ''περσόνα νον ντάντα''. Εµείς, ντανταϊστές γεννηθήκαµε και ντανταϊστές θα πεθάνουµε. Η νταντά της παιδικής µου φαντασίωσης ήτανε αφράτη και στρουµπουλή, µου έφτιαχνε την αγαπηµένη µου τούρτα µε φράουλες και αίµα και µου τραγούδαγε τη φθινοπωρινή σονάτα, όταν ακουµπούσα το κεφαλάκι µου στα µαξιλαρένια βυζιά της. Αυτή µου έµαθε την απλή µέθοδο των τριών ιεραρχιών που κουβαλάνε οι τρεις µάγισσες µε τα δώρα: το χρόνο, την τέχνη και το θάνατο. Με δίδαξε τη µεταβατική ιδιότητα της αγάπης που δεν την κρατάς για πάρτη σου, τη µ...

Δύο γυναίκες. Η Ελληνίδα. Μεγάλη σε ηλικία, ανήμπορη να αυτοεξυπηρετηθεί, αμίλητη και κλεισμένη στον εαυτό της, και, το κυριότερο, με Αλτσχάιμερ. Δεν θυμάται τίποτε πια. Έχει ξεχάσει ποια ήταν, τι έζησε, ποιον και πόσο αγάπησε. Κι αν τη δονούν ακόμη κάποιες εκλάμψεις, σύντομα θα πάψουν κι αυτές… Η Αλβανίδα. Μεσόκοπη, πληγωμένη, προδομένη, αλλά δυνατή και αισιόδοξη ταυτόχρονα, με χιούμορ, με πίστη στη ζωή, με αγάπη για όλο τον κόσμο και κυρίως γι’ αυτήν εδώ τη γυναίκα που τη φροντίζει και της βουρτσίζει κάθε μέρα τα μαλλιά. Και ομιλητική: δεν σταματά να μιλά, και να ...