Σύγχρονη Λογοτεχνία

"Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις, πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Κι αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να 'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σα να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράστασή μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις....

...Κι ήρθε η μέρα, που τα μάγια έπρεπε να λυθούν, αφού η κόρη έκλεινε πια τα δεκαοχτώ. Έπρεπε να βγει από το δώμα, να περπατήσει μαζί με τους άλλους ανθρώπους. Γεμάτη σοφία από την πολύχρονη μελέτη, θαρρούσε, πως όλο τον κόσμο γνώριζε. Η πόρτα άνοιξε και θέλησε να ορμήσει έξω, χαρούμενη. Σκέφτηκε, ότι είχε μελετήσει τους ανθρώπους από χιλιάδες περπατησιές. Είχε όμως ξεχάσει. Τη δική της. Κι εκεί απόμεινε μετέωρο το γυμνό πέλμα της, μα ύστερα, αργά-αργά, άρχισε να κατεβαίνει στη γη. Κι ήταν σαν να ταράχτηκε συθέμελα το κορμί της στην πρώτη επαφή με το φρέσκο χώμα. Κάθε κύττα...

"""Ο μύθος του ηλιοτρoπίου συγκλόνισε τη Ληθώ απ' όταν ήταν ένα μικρό κοριτσάκι. Μια γυναίκα ερωτεύτηκε μια ουτοπία: τον Ήλιο. Μα οι θεοί τη λυπήθηκαν και αποφάσισαν να της χαρίσουν μια άλλη υπόσταση, η οποία ταίριαζε με την ιδιοσυγκρασία της. Γι' αυτό και τη μεταμόρφωσαν σε λουλούδι: το ηλιοτρόπιο....

"Δύο φιλικά ζευγάρια ταξιδεύουν στο Ναύπλιο αποφασισμένα να δραπετεύσουν από την καθημερινότητά τους. Τέσσερις άνθρωποι αποφασισμένοι να ζήσουν με κάθε τίμημα τη ζωή που ονειρεύονται....

"""Εκείνο το βράδυ ήταν το πιο όμορφο βράδυ της ζωής μου. Ο Μενέλαος θα ήταν για πάντα δικός μου. Λίγο καιρό αργότερα μετάνιωσα οικτρά για εκείνο το βράδυ. Μετάνιωσα όταν συνειδητοποίησα ότι ο...

"Στις ορεινές Βολίμες της Ζακύνθου, ο ηλικιωμένος πια δημοσιογράφος Κίμωνας Χαρίτος βιώνει είκοσι χρόνια μοναξιάς. Κάπου ανάμεσα στην προσπάθειά του να λησμονήσει τα σμαραγδένια μάτια που του στιγμάτισαν τη ζωή, να αυτοτιμωρηθεί για τις ανήθικες και άνομες πράξεις του και να απελευθερωθεί από τη σμαραγδένια φυλακή του, κρατάει στην κουνιστή του πολυθρόνα την ύστατη παρηγοριά του, τη γάτα του, και αναπολεί το παρελθόν του....