Σύγχρονη Λογοτεχνία

Ποιος είναι ο μυστηριώδης νέος που συναντά τυχαία η Μαρίνα σε σημαντικές στιγμές της ζωής της, τον οποίο τον έχει βαφτίσει η ίδια Αύγουστο; Αυτή του ανοίγει την καρδιά της και σε αντάλλαγμα εκείνος της προσφέρει μελένια σύκα.Η ηρωίδα μας, μια σύγχρονη γυναίκα στα τριάντα πέντε της χρόνια, μετρά τα καλοκαίρια της. Μας ταξιδεύει στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στο σαγηνευτικό μα δύσβατο δρόμο του έρωτα. Βιώνουμε μαζί της, σε μια νοσταλγική αναδρομή από την πρώιμη εφηβική της ηλικία, τις περιπέτειές της. Τη βλέπουμε να χτίζει σχέσεις, να ακολουθεί τα προστάγματα της έντον...

Ένα σπίτι που το καίνε τρεις φορές κι ένα δελφίνι από ρύζι για τη βασίλισσα. Μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας κι ένας πολεμιστής της Αλβανίας σε θάνατο. Μια βέρα που γράφει σαράντα χρόνια ξένο όνομα κι ένα τσουβάλι κεφάλια ανταρτών για μοίρασμα....

"""Το πιο ώριμο μυθιστόρημα για την ελληνική τρομοκρατία.""...

"Στην Ελλάδα του 2011, σε μια χώρα που γερασμένη και ασεβής αναζητά τις χαμένες αξίες της και πληρώνει τα λάθη ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος, ακροβατώντας επώδυνα ανάμεσα στη σωτηρία και τη χρεοκοπία, η Μαργαρίτα, μια μοναχική γυναίκα, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της όταν ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το μοναδικό άντρα που αγάπησε στη ζωή της. Στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων, όπου πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο όνειρο και στην υπακοή σε μια λογική που τα χρόνια της μοναξιάς σμίλεψαν μέσα της, ξεκλειδώνει το σεντούκι των αναμνήσεων, βγάζει ένα ένα τα μαργα...

"""Κουνούσε πάνω κάτω το ένα πόδι για να δει ο παππούς τα κόκκινα γυαλιστερά παπούτσια της που 'ταν τόσο όμορφα! Της τα 'χε φέρει ο πατέρας της όταν επέστρεψε από κάποιο ταξίδι κι από εκείνη τη μέρα δεν τα 'βγαλε απ' τα πόδια της, καμάρωνε που τα φορούσε. Ο παππούς γύρισε και την κοίταξε, τα μάτια του της χαμογέλασαν.""...

Aν είχατε τη δυνατότητα για μία ώρα να κάνατε κάτι, το οτιδήποτε, και να μην μπορεί κανείς να αποδείξει ότι στον τάδε χρόνο το κάνατε, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα επιλέγατε; Όταν κάθε χρόνο αλλάζει η ώρα το φθινόπωρο και από τέσσερις το πρωί ξαναπάει τρεις, ο καθείς από μας μπορεί να κάνει κάτι μεταξύ τρεις και τέσσερις και να ?ναι σαν να μην το έκανε ποτέ. Έπρεπε να μεγαλώσω πολύ για να καταλάβω πως ό,τι ζούμε είναι ένα ψέμα, πως η ζωή είναι ο χρόνος που φεύγει κι ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται παρά μονάχα ως σύνολο στιγμών και τυχαίων γεγονότων. 'Αραγε, πόσο ελεύθερος είναι ...