Σύγχρονη Λογοτεχνία

Στην Ελλάδα των ετών 1917-1920, ο Αλέξανδρος Α΄, Βασιλιάς των Ελλήνων παρά τη θέλησή του, φανατικός αυτοκινητιστής, δεινός σπόρτσμαν και παθιασμένος μηχανολόγος, συνδέεται φιλικά με έναν ιταλοτραφή φουτουριστή ποιητή και επίδοξο κοινωνικό επαναστάτη, που ταλαντεύεται αμήχανα ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς τρόπους ύπαρξης: την ειρωνική και την ηρωική στάση ζωής. Η αναπάντεχη αυτή φιλία, που σφυρηλατείται στο περιβάλλον του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Εκστρατείας της Ουκρανίας, εκβάλλει σε ανήκουστες περιπέτειες των δύο ηρώων και των συντρόφων τους...

Στο διπλανό δωμάτιο φαινόταν ένας μουσάτος κύριος σε γονατιστή στάση. Ήταν μισοντυμένος µε µια ολόλευκη ιατρική ρόμπα και από τον λαιμό του λικνιζόταν ένα στηθοσκόπιο. Έμοιαζε βέβαια µε γιατρό αυτός ο κύριος. Ο γιατρός –ας τον αποκαλέσουμε έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου– αντί για παπούτσια φορούσε ένα ζευγάρι καταπράσινες σαγιονάρες µε ομοιόχρωμες χοντρές κάλτσες. Ταυτόχρονα είχε τη ρόμπα του φόρα παρτίδα ανοιχτή και από μέσα ήταν ολόγυμνος. Όρθια μπροστά στον γιατρό στεκόταν µια νεαρά ύπαρξη, που επίσης φορούσε λευκή ρόμπα. Έμοιαζε βέβαια µε νοσοκόμα – ας την αποκαλέσ...

Από τη γαλάζια Σαμαρκάνδη -το σημερινό Ουζμπεκιστάν- ξεκινά η ζωή της Σελιζέ, μιας ορφανής χωριατοπούλας. Στα δύσκολα χρόνια που ξέσπασε ο ιερός πόλεμος με την ονομασία ''ουαχάμπι'' -όπως έχει καταγραφεί ιστορικά- η Σελιζέ οδηγείται παράνομα και με τη βία στο χαρέμι του γοητευτικού σάχη της Σαμαρκάνδης. Η μαγεία του έρωτα, ο πόθος του γι' αυτήν τη γυναίκα και ο πόνος που θα του προκαλέσει η αλήθεια που αγνοούσε για το παρελθόν του, είναι όσα ο σάχης δεν είχε υπολογίσει......

"Στην Ελλάδα του 2011, σε μια χώρα που γερασμένη και ασεβής αναζητά τις χαμένες αξίες της και πληρώνει τα λάθη ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος, ακροβατώντας επώδυνα ανάμεσα στη σωτηρία και τη χρεοκοπία, η Μαργαρίτα, μια μοναχική γυναίκα, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της όταν ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το μοναδικό άντρα που αγάπησε στη ζωή της. Στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων, όπου πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο όνειρο και στην υπακοή σε μια λογική που τα χρόνια της μοναξιάς σμίλεψαν μέσα της, ξεκλειδώνει το σεντούκι των αναμνήσεων, βγάζει ένα ένα τα μαργα...

"""Κουνούσε πάνω κάτω το ένα πόδι για να δει ο παππούς τα κόκκινα γυαλιστερά παπούτσια της που 'ταν τόσο όμορφα! Της τα 'χε φέρει ο πατέρας της όταν επέστρεψε από κάποιο ταξίδι κι από εκείνη τη μέρα δεν τα 'βγαλε απ' τα πόδια της, καμάρωνε που τα φορούσε. Ο παππούς γύρισε και την κοίταξε, τα μάτια του της χαμογέλασαν.""...

Aν είχατε τη δυνατότητα για μία ώρα να κάνατε κάτι, το οτιδήποτε, και να μην μπορεί κανείς να αποδείξει ότι στον τάδε χρόνο το κάνατε, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα επιλέγατε; Όταν κάθε χρόνο αλλάζει η ώρα το φθινόπωρο και από τέσσερις το πρωί ξαναπάει τρεις, ο καθείς από μας μπορεί να κάνει κάτι μεταξύ τρεις και τέσσερις και να ?ναι σαν να μην το έκανε ποτέ. Έπρεπε να μεγαλώσω πολύ για να καταλάβω πως ό,τι ζούμε είναι ένα ψέμα, πως η ζωή είναι ο χρόνος που φεύγει κι ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται παρά μονάχα ως σύνολο στιγμών και τυχαίων γεγονότων. 'Αραγε, πόσο ελεύθερος είναι ...