Σύγχρονη Λογοτεχνία

"Η αγάπη για το χορό είναι το πρώτο βήμα για τον έρωτα". Για τη συνάντηση με τον άλλον που αποκαλύπτει, μεταμορφώνει, ανατρέπει, συμπληρώνει την εικόνα του εαυτού και του κόσμου. Ο έρωτας κυριαρχεί στα έξι διηγήματα, σε συναντήσεις που η κάθε μια αφήνει το δικό της αποτύπωμα. Άλλοτε μέσα από δοκιμασίες και αδιέξοδα, άλλοτε μέσα από απρόβλεπτα ή την αδυναμία της αντίστασης, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με αφέλεια, οι έξι ηρωίδες κινούνται η κάθε μια στο δικό της κόσμο, τη δικιά της ιστορία. Και είτε κλείνουν με μια απορία και την αναμονή της ασυνέχειας, είτε ολοκληρώνονται σ...

Προσωπικά η σχέση μου με τη νοσταλγία μένει σχέση στενή, αλλά και επίφοβη μια και σε κατακρατά στο ανικανοποίητο. Το θετικό είναι ότι επειδή ακριβώς οι νοσταλγίες για τα γεγονότα και κυρίως για τα πρόσωπα που πέρασαν αλλά δεν προσπέρασαν απ΄τη ζωή μου, έχουν μαγεία, μαγεία φωτεινή ή σκοτεινή, με εμπνέουν. Εκ των υστέρων αναδείχνουν τη ζωή περισσότερο ενδιαφέρουσα, ποιητική, θεατρική, ελκυστική, με κρυμμένα νοήματα και σύμβολα, και μ’ αυτό που λέει ο ποιητής,”το παρ΄ολίγο να συμβεί”, πλησίον. Μου θερμαίνουν την ανάγκη να περιγράψω όσα συνέβησαν για να τα ξαναζώ, να τα διαιω...

Πού βρίσκεται η πραγµατική δύναµη της ανθρώπινης ψυχής? Στην αποφασιστικότητα να κυνηγάς τα όνειρά σου χωρίς να υπολογίζεις το κόστος? Ή στη δύναµη της αυτοθυσίας? Ένας επιτυχηµένος Έλληνας δηµοσιογράφος που φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας αποφασίζει να κυνηγήσει τ’ όνειρό του στην Αµερική. Μια απρόσµενη είδηση, η αυτοκτονία του µεγάλου του αδελφού, πυροδοτεί µέσα του ένα κύµα από ερωτηµατικά και αναµνήσεις και του προσφέρει τελικά την «πρώτη ύλη» για το πρώτο του µυθιστόρηµα. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας µεταξύ Ελλάδας και Νέας Υόρκης από τα µέσα της δεκαετίας του ’80 ως τις µέρες...

"""Η εφηβεία είναι σαν ίωση μακράς διαρκείας. Κάποτε θα περάσει..."", σκέφτεται με ανακούφιση κάθε βράδυ πριν ξαπλώσει η Μίκα προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τα ιερογλυφικά SMS της έφηβης κόρης της....

"Το σημείωμα του χωρισμού που μου άφησε ο Φίλιππος το διάβασε πρώτη η οικιακή βοηθός μας και μου το κουβάλησε στο κρεβάτι μεσημεριάτικα....

"Η ζωή παίρνει το νόημά της, όσο κι αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως αντιφατικό, από τις ακραίες αντιθέσεις της... Ο θάνατος είναι ο μέγιστος φωτοδότης της... Η ομορφιά δίχως τη μεγαλύτερη αδελφή της, την ασχήμια, δεν θα είλκυε κανέναν... Ποιός άνθρωπος θα επιθυμούσε αν αποκτήσει πλούτη, αν δεν υπήρχαν εκείνοι που θα τα ζήλευαν και δεν θα μπορούσαν να τα αποκτήσουν?... Τα γέλια υπενθυμίζουνν πως κάπου, πολύ κοντά παραμονεύουν τα δάκρυα... Τι αφόρητη πλήξη θα μας προκαλούσαν οι επιτυχίες, δίχως τα νεκροταφεία των χαμένων αγώνων, των ανεκπλήρωτων προσδοκιών... Η αθανασία θα ...