Σύγχρονη Λογοτεχνία

Οι «Ναυαγοί χωρίς Σωσίβιο» επιχειρούν μια ανατομία, σε πολλαπλά επίπεδα, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρόσφατη οικονομική κρίση και μάλιστα στο κορύφωμά της. Επομένως, το έργο, παρά τον συμβολισμό των ονομάτων, πατάει στον κοινωνικό ρεαλισμό -τον βαθύτερο όμως και αποκαλυπτικό, όχι στην περιγραφική, επιφανειακή, νατουραλιστική εκδοχή του. Το ονόμασα δε «μυθοδοκίμιο», διότι συζευγνύει τον θεωρητικό-δοκιμιακό λόγο με το μυθικό-λογοτεχνικό στοιχείο....

"Μεθύσι ο έρωτας, πάντα καταφέρνει και εμφανίζεται απρόσμενα κάνοντας τη ζωή ένα όνειρο. Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι το τυχαίο γκρέμισμα μιας σκαλωσιάς θα έχτιζε έναν μεγάλο έρωτα? Άλλο ένα βράδυ στο μπαρ τελείωσε και το ξημέρωμα βρίσκει την Θάλεια να επιστρέφει σπίτι της....

"Ένας ύμνος στην αγάπη...

"Λένε ότι η ζωή όπου χρωστάει δίνει, μπορεί να αργήσει λίγο όμως δεν ξεχνά ποτέ... Τέσσερις γυναίκες, τέσσερις διαφορετικές προσωπικότητες. Κεντρικός άξονας που τις ενώνει, η φιλία από τα παιδικά τους χρόνια....

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...