Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα θα βρείτε πλούσια συλλογή σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ανακαλύψτε όλα τα σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα και τα συγγραφικά διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας που πρέπει να διαβάσετε. Εξερευνήστε τον κόσμο των χαρακτήρων, των συναισθημάτων και των απροσδόκητων συναντήσεων μέσα από τα εκπληκτικά μυθιστορήματα. Αναζητήστε τα καλύτερα ελληνικά μυθιστορήματα αγάπης, ταξιδέψτε με την ταξιδιωτική λογοτεχνία και ανατριχιάστε με τη συναρπαστική λογοτεχνία φαντασίας-τρόμου.
Η Μαρίκα η Ταταυλιανή, μια Πολίτισσα κυρά, λογία μα και μποέμισσα, μέσα από την μακρά αφήγηση του βίου της, αναφέρεται παράλληλα, άλλοτε περιληπτικά κι άλλοτε διεξοδικά, σε περιστατικά και σε πρόσωπα, με έμφαση στην κοινωνική ζωή των Ρωμιών και των Τούρκων και στις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και συμπολιτών της που ανήκουν σε άλλες μειονοτικές ομάδες, οι οποίες συνδιαμορφώνουν την ανθρωπογεωγραφική ταυτότητα της Πόλης του περασμένου αιώνα. Ο λόγος της διακόπτεται συχνά από σπαρακτικά ιντερμέδια της διαταραγμένης μνήμης της που είναι στοιχειωμένη απ' τα ανεπούλωτα τραύματα της...
Το πρωί της 26ης Δεκεμβρίου, ο Δημήτρης λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον αδερφό του που τον ειδοποιεί πως η μητέρα τους μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο εξαιτίας του κορονοϊού. Μια δοκιμασία ξεκινά για τους επόμενους μήνες. Αυτή η δοκιμασία θα τον κάνει να ταξιδέψει στο παρελθόν και στα νεανικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη Ένα μυθιστόρημα αναδρομής και ερωτικών ιστοριών, όπου οι πρωταγωνιστές κινούνται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Πώς το παρελθόν επηρεάζει την πορεία της ζωής και τι αποτυπώματα αφήνει μέσα μας; Μπορούμε να αφήσουμε πίσω τα τραύματα του παρελθόντος;...
Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και την προδοσία. Μια ιστορία για τη δύναμη της αλήθειας που μπορεί να σώσει αλλά και να καταστρέψει. Αρκεί να την πιστέψεις…...
Ένα μυθιστόρημα που ανασαίνει τις μυρωδιές του φεγγαριού, βουτάει στο απέραντο γαλάζιο των νησιών μας, γεύεται στάλες από τη γοητεία της Ρώμης, περπατάει ξυπόλυτο στον τελευταίο κρυμμένο παράδεισο σε αυτή τη γη. Και τραγουδάει για μια αγκαλιά, χάνεται σε δυο φιλιά… Γιατί η αγάπη είναι σαν την αλφάβητο. Πρέπει να έχεις κάποιον κοντά σου να σ’ τη συλλαβίσει από την αρχή....
Τέσσερις ήρωες που ερωτεύονται, πονούν, χαίρονται, συγκρούονται, αναρωτιούνται ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει. Ίσως και μέχρι το φόνο; Είναι ποτέ δυνατόν; Έχει, άραγε, όρια η αγάπη;...
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπα στην Ελληνική Μυθολογία ήταν και ο Νάρκισσος. Ένας ωραίος νέος της Βοιωτίας, γιος της Νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού, τον οποίο η παράδοση θέλει να πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό του ποταμού που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο.
Στην πραγματικότητα ο νάρκισσος είναι λουλούδι. Τον χειμώνα, λόγω του κρύου και των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών, λίγα είναι εκείνα τα φυτά που αναπτύσσονται κανονικά και ανθίζουν προσφέροντας πλούσια πολύχρωμα άνθη. Ο νάρκισσος είναι ένα τέτοιο φυτό που ξεχωρίζει μέσα στην παγερή χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα...
Πρέπει οπωσδήποτε να γίνεις μάνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τη μητρότητα, σου λένε οι άλλες μάνες προτού μπεις στο κλαμπ, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι: «Εγώ πότε θα γίνω μάνα; Πότε επιτέλους θα αποκτήσω μωρό;»
Καλά, δεν ξέρεις τι χάνεις, συνεχίζουν με χαμόγελο. Η εγκυμοσύνη είναι υπέροχη εμπειρία, η γέννα παιχνιδάκι και το μωρό σου θα είναι άγγελος. Θα έχεις και τον άντρα σου να σε βοηθάει στα δύσκολα! Κι όσο για τη δουλειά σου; Μην ανησυχείς, βρε κουτό. Όλα συνδυάζονται αν το θέλεις!
Μια συνωμοσία ροζ πανευτυχίας που ξεσκεπάζεται όταν, δυστυχώς, είναι πια πολύ ...
Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!… Τι πληγή είν’ αυτή που μου ’στειλες, θε μου; Τι αμαρτίες έχω κάνει για να με τιμωρείς τόσο σκληρά; Ως πότε θα την έχω στην καμπούρα μου; Ως πότε θα ’μαι υποχρεωμένη να την ανέχομαι, να βλέπω τη μούρη της, ν’ ακούω τη φωνή της, ως πότε; Δε θα βρεθεί επιτέλους κανένας στραβός χριστιανός να την πάρει, ν’ απαλλαγώ απ’ αυτό το έκτρωμα της φύσεως, που μ’ άφησε ο πατέρας της για να μ’ εκδικηθεί – που χαΐρι και προκοπή να μη δουν εκείνοι που δε μ’ άφησαν να κάνω την έκτρωση!…...