Νεοελληνική Λογοτεχνία

"Ο συγγραφέας περιγράφοντας με παραφορά χαρακτηριστικά δείγματα του γυναικείου κόσμου, που έτυχε να ανταμώσει, δεν μπορεί να κρύψει κάποιον τρόμο, τώρα που διαβάζει το κείμενο εξαρχής και αναλογίζεται από τι ακριβώς γλίτωσε. Στόχος του είναι ο άοπλος σαρκασμός, ένα είδος λογοθεραπείας στο οποίο είναι πράγματι καλός. Ενίοτε η επιχείρηση του ξεφεύγει από τα χέρια, ιδίως όταν ""εκείνη"" είναι δίκαιη και λυπημένη, οπότε κλαίει μαζί με τις ηρωίδες του. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ""δεν ήθελαν εμένα, αλλά την διαχείριση του εμένα μου""."...