Ιστορικό Μυθιστόρημα-Δοκίμιο

Βασιλεύουσα, Οκτώβριος του 829 μ.Χ. Ο εικονομάχος πρίγκιπας Θεόφιλος στέφεται αυτοκράτορας του βυζαντινού θρόνου μετά τον θάνατο του πατέρα του, Μιχαήλ Β΄ του Τραυλού. Τίποτα δεν μαρτυρά τα δυνατά πάθη που κρύβει μέσα του, τον καταδικασμένο έρωτά του για την Κασσιανή, που, από ένα πείσμα της στιγμής, απαρνήθηκε επιλέγοντας για σύντροφό του την Θεοδώρα. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο Θεόφιλος και η Κασσιανή θα αναμετρηθούν με το πεπρωμένο τους· το όραμα εκείνου για την ανάγκη μιας βαθιάς θρησκευτικής μεταρρύθμισης χωρίς τα είδωλα των εικόνων, για δωρεάν παιδεία και δικαιο...

«Θα φύγω, ξάδερφε», έλεγε και ξανάλεγε ο Πάνος, μπας και τελικά το έπαιρνε απόφαση και γύριζε στο χωριό. Σπάραζε όλη μέρα η Σεβαστή, ζητώντας να της φέρουν πίσω τον Ζαχαρία. Τον πατέρα του παιδιού που είχε στην κοιλιά. Μόνο το λύκο είχε για παρέα ο Τσίλιας στο λόγγο. Κι ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δε θα άφηνε κανέναν να τον πάρει από κοντά του. Ο Λευτέρης, λοχαγός στο αλβανικό μέτωπο, είχε υποσχεθεί πως ακόμη κι ένας φαντάρος να έμενε ζωντανός, θα τον πήγαινε στον τόπο του. Είκοσι τόσα χρόνια βολοδέρνει στα λεωφορεία η Γιωργία, ξεροσταλιάζοντας για μια κουβέντα,...