Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Θεοί, ήρωες, νεράιδες, εραστές, φίλοι, καθάρματα, μπεσαλήδες και νταήδες ταξιδεύουν στα τρικυμισμένα νερά της ιστορίας και φτάνουν από τα χρόνια του Ομήρου στις μέρες μας, άλλοι σώοι και άλλοι ναυαγοί.
Πηνελόπη είναι μια νιόπαντρη γυναίκα που έχασε τον άντρα της στην Κατοχή· Αχιλλέας, ένας αξιωματικός του ’22 που άξιζε να μείνει αθάνατος· Καλυψώ, η ερωμένη της διπλανής πόρτας· Τηλέμαχος, ένα τσιγγανάκι που νοσταλγεί τον πατέρα του· Αθηνά, μια μητέρα-προστάτιδα για τα παιδιά της· Ελένη, η ωραία που πάντοτε θα αναστατώνει· Λαέρτης, ο Κολοκοτρώνης όταν σπαράζει για τον σκοτωμ...
Χωρίς πυξίδα, με έλλειψη προσανατολισμού, με συνεχείς διαμάχες ανάμεσα στον κατακερματισμό και τη συνοχή – αυτή είναι η καθημερινότητα του μικρόκοσμου
μιας αριστερής εφημερίδας.
Στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα η Ευρώπη είναι σε νευρικό κλονισμό. Η οικονομική κρίση, η πανδημία, οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
τα ελληνοτουρκικά, το μεταναστευτικό, όλα αυτά επηρεάζουν τις ανθρώπινες και συναδελφικές σχέσεις του μοναχικού Μορφίδη, της δραστήριας Νίκης,
του παλαιοκομματικού Μπάρκα, του ισορροπιστή Πάλλη, του αντιεξουσιαστή Θοδωρή, του ανήσυχου Ανδρέα...
Το Βυζάντιο με τα χίλια χρόνια του είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, γεμάτος κίνηση, γεμάτος παράξενα και πλούτη. Θαύματα, μυστήρια,
τραγούδια, γιορτές, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα....
Εγώ λοιπόν ακολουθούσα µε τον ίδιον πόθον να σπουδάζω, και δεν είχα εις τον νουν µου άλλον συλλογισµόν παρά µόνον τα γράµµατα.
Πολύ λόγος γίνεται (και δικαίως) για τη Μορφωμένη της Tara Westover. Σχεδόν δύο αιώνες νωρίτερα, η αποκαλούμενη «πρώτη Ελληνίδα
πεζογράφος» κατέγραψε σε ένα συγκινητικό αυτοβιογραφικό έργο τη δική της προσπάθεια να «μορφωθεί» και να διαμορφώσει τον εαυτό
της όπως ήθελε.
Χρίστος Κυθρεώτης, συγγραφέας...
Είμαι ένας λεπρός αποσυνάγωγος, αυτό είμαι. Ο άντρας που τον βλέπεις τυχαία στον δρόμο και κατεβάζεις το κεφάλι για να μη σε
χαιρετήσει. Είμαι αυτός που φοβούνται τα παιδάκια τη νύχτα· και τη μέρα. Είμαι εγώ που ποτέ δεν θα με καλέσεις για ένα ποτό, όσες
φορές κι αν συναντηθούμε. Ζω τη νύχτα για να τρομάζω τα παιδιά. Κοιμάμαι τη μέρα για να αποφεύγω τους καθρέφτες. Υπάρχω ακόμη,
κι ας μη με θες. Υπάρχω ακόμα κι αν βασανίζω όσους με αγαπούν. Αν με αγαπήσεις, μείνε μακριά. Κανείς δεν θέλει να δει το πρόσωπο
του τέρατος.
Πάνω σε έναν καβγά με τη μητέρα του, ο 23χρ...
Με αφορμή την αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου οικογενειακού μυστικού, ο συγγραφέας αναζητά την αόρατη κλωστή που δένει τη ζωή του με τη ζωή του πατέρα του και του γιου του....
– Σου έφερα την εφημερίδα.
Ανοίγω τα μάτια. Με πήρε, φαίνεται, ο ύπνος κάτω από τη γλυσίνα.
Από πάνω μου στέκει ένα ψηλό πανέμορφο παλικάρι. Έχει ένα μικρό μούσι και πράσινα μάτια. Μοιάζει σαν να βγήκε από μυθιστόρημα του Σταντάλ. Είναι ο εγγονός μου ο Αντουάν. Πότε μεγάλωσε τόσο;
– Απόψε έχει πανσέληνο, λέει.
Κοιτάζω την εφημερίδα. Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017. Τρομάζω.
Πώς έφτασα ως εδώ. Είχα υποσχεθεί στα παιδιά δεκατρία χρόνια. Αν και μου φαινότανε πάρα πολλά... τότε. Ποιος μου χάρισε γενναιόδωρα άλλα τέσσερα κι ίσως απομένουν και κάποια ρέστα ακόμα;
Κοιτάζω γύρω. Στη...
