Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Δεν ήταν ο Δάντης διανοούμενος χαρτοπόντικας.
Ζωή και τέχνη, πράξη και λόγος γι’ αυτόν ήταν ένα.
Φτωχός, ξορισμένος, παράσιτος, όπως τον είχαν καταντήσει, άλλη παρηγοριά δεν του 'μενε παρά τούτη: μην μπορώντας πια να ριχτεί στην πράξη και να πάρει στ’ανήλεα χέρια του την πολιτική εξουσία, κατέφυγε στο στίχο να εγδικηθεί.
Γι’ αυτό κι ο στίχος του έχει τόση δριμύτατη πικράδα και γλύκα, τόση ανθρώπινη ουσία.
Είναι συμπυκνωμένη πράξη και, πολύ συχνά, μετουσιωμένο φονικό.
Ο Δάντης είναι ανώτατο υπόδειγμα όχι μονάχα για όσους ακολουθούν τη στράτα της τέχνης και θέλουν ν...
Ο Ιάκωβος, ο Μάριος και ο Αργύρης από πολύ νωρίς διαπιστώνουν το αγεφύρωτο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στους γονείς τους.
Μεγαλώνοντας, το μόνο που θέλουν είναι να ξεφύγουν από τη νοσηρή ατμόσφαιρα του σπιτιού τους, όπου η αγάπη, η ζεστασιά και η χαρά
είναι άγνωστες έννοιες. Κι αυτό ακριβώς κάνουν, φεύγουν.
Ο Ιάκωβος, στη Νέα Υόρκη, αποκτά δύναμη, πλούτο, εξουσία. Αξίες απατηλές, που κάποια στιγμή σωριάζονται σαν τραπουλόχαρτα μπροστά
του. Τίποτα δεν είναι δικό του, μόνο η ψυχή του. Επόμενος προορισμός του, το Ρέθυμνο. Η Κατερίνα και ο Σήφης αλλάζουν εντελώς ...
Μετά το τέλος του πολέμου, ο αρχαιολόγος Ανδρέας Στάης ακολουθεί τα σημάδια που θα του αποκαλύψουν το πρόσωπο της θεάς που στοίχειωνε για χρόνια τα όνειρά του. Ταυτόχρονα αναζητά το όνομα της γυναίκας που σε μια νύχτα έγινε ολόκληρή του η ζωή…
Στο σήμερα, ένας άλλος Ανδρέας, ερευνητής της Ιντερπόλ, αφήνει πίσω του την Αμερική και ταξιδεύει προς το νησί που καλύπτει με αναπάντητα ερωτήματα το παρελθόν της οικογένειάς του, για να πει το τελευταίο αντίο στο πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής του και να γνωρίσει τη μυστηριακή Ηρώ…
Όταν η μοίρα υφαίνεται με νήματα που κινούν άλλοτ...
Λίγο κόκκινο... Και λίγο φως... Σαν δυο δροσοσταλίδες πάνω σε πέταλα τριαντάφυλλων, φιλοτεχνεί υγρά τα χείλη τους. Θα τα ενώσει με μια πινελιά. Το χέρι τρέμει. Τα χείλη σμίγουν πάνω στον μουσαμά. Υγραίνει τα δικά της χείλη, σαν να νιώθει το στόμα του. Επιτέλους, το φιλί που ποτέ δεν έδωσαν...
1922
Η Μαριγώ, με τα λιγοστά υπάρχοντά της από τη ρημαγμένη Σμύρνη, πέρασε στην Ελλάδα και μπήκε στη δούλεψη των Βασταρδήδων. Με τα χρόνια, δύο μυστικά βασάνιζαν το μυαλό της· το ένα αφορούσε τις γυναίκες στο σπιτικό του καραβοκύρη, το άλλο πολλά, αναρίθμητα κορίτσια που πουλούσαν τη...
