Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Πώς θα ένιωθες αν ξυπνούσες στο απόλυτο σκοτάδι; Εκεί, όπου κρύβονται οι χειρότεροι φόβοι σου; Η Ναντίν έχει από μικρή το χάρισμα να κλείνει τα μάτια και να ταξιδεύει με την ψυχή της στον αστρικό κόσμο. Μέχρις ότου, αυτό που ως τώρα τη βοηθούσε να ξεφεύγει από τις δυσκολίες μετατράπηκε σε κίνδυνο για την ίδια της την ύπαρξη. Στο τελευταίο της ταξίδι δεν επιστρέφει στο σώμα της, αλλά ξυπνά σε ένα μέρος ζοφερό, όπου το Σκότος κυριαρχεί και κρύβει πλάσματα βγαλμένα από τους πιο τρομακτικούς εφιάλτες. Όμως, εκεί δεν είναι μόνη. Για πρώτη φορά στη ζωή της βρίσκεται μαζί με άλλου...
Η Όλγα αγαπούσε τη βροχή, όμως η βροχή δεν αγαπούσε εκείνη.
Μια τυχαία μπόρα, ένα τίποτα της φύσης στάθηκε ικανό να αλλάξει τη ζωή, τη σκέψη, τα αισθήματα, αλλά και τον έρωτα, που πήρε και σήκωσε όσα πίστευε για την ύπαρξή του.
Μυστικά και λόγια που δεν λέγονται, γίνονται αγκάθια ριζωμένα μέσα μας.
Όσα δεν λέμε θα κοιμούνται για πάντα στο σκοτάδι, για να ματώνουν και να πονούν.
ΣΧΗΜΑ: 13 x 20 cm | ΣΕΛΙΔΕΣ: 464 | ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΜΑΛΑΚΟ | ISBN: 978-960-19-0945-5 | ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 2022...
Δεκαετία του ’70, σ’ ένα χωριό στην Ξάνθη. Η Αλισάβα ζούσε μόνη της όλα αυτά τα χρόνια· δεν είχε φίλους, δεν είχε συγγενείς. Τους έχασε όλους μες στους καπνούς του πολέμου. Από μικρό κορίτσι, διάλεγε τα ρουχαλάκια τους, τα λουρίδιαζε για τις κουρελούδες της και αναθυμόταν τους δικούς της στην αντίπερα όχθη. Κουβέντιαζε μαζί τους, τους κερνούσε, έκλαιγε που δεν μπορούσε να τους αγγίξει, θύμωνε και μέρευε, αλλά τους αποθαμένους δεν τους αποχωριζόταν.
Εκείνο το καλοκαίρι του 1912 στη Ραιδεστό ήρθε ο σεισμός σαν δράκος του παραμυθιού να καταπιεί τη μικρή Αλισάβα και τα αδ...
Ανατολή το όνομά μου, γεμάτο ζωή και φως. Μαλλιά σαν ηλιαχτίδες, μάτια τρομαγμένα κοιτάζουν το χθες. Φόβοι σαλεύουν το μυαλό. Κουκούλι
τυλιγμένο το εγώ μου, κρύβεται στα έγκατα της ψυχής μου. Μοίρα μέσα από θάνατο και γέννα. Αγάπες και λάθη που εκδικούνται.
Ντυμένη φλόγα και μετάξι παίρνω τη δερμάτινη βαρκούλα και ταξιδεύω ως τη Θράκη. Στο παλιό αρχοντικό περιμένουν η Ευδοκία,
η Σμαρώ και η Σουλτάνα. Δύσκολο το αντάμωμα, μεταξοσκώληκες ανάμεσά μας... Αργά αργά τυλίγουν στο νήμα τους ιστορίες, σκάνδαλα, μίση και
προσδοκίες. Αράζω τη βαρκούλα στην αγκαλιά του Ρήγα...
Τι θα μπορούσε άραγε να συμβεί, αν οι άνθρωποι σταματούσαν να μιλούν και επικοινωνούσαν μόνο μέσα από τις οθόνες τους;
Η προδιαγεγραμμένη και ήσυχη ζωή της Άμπερ διαταράσσεται από την εμφάνιση ενός παράξενου άντρα. Το πρώτο κομμάτι του ντόμινο πέφτει και παρασύρει στον διάβα του όλα όσα θεωρούσε δεδομένα: πρόσωπα, αλήθειες, σχέσεις. Ως τότε, παρά την έμφυτη περιέργειά της, κατάφερνε να συμμορφώνεται με όσα προστάζει η κοινωνία της: να μην παίρνει τα μάτια από την οθόνη του κινητού της, να μη μιλά, αλλά να εκφράζει μόνο γραπτά όσα θέλει να πει και, πάνω από όλα, να φροντί...
Λίγο προτού ξεσπάσει ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ναστάζια και η οικογένειά της εγκαταλείπουν τη Γαλλία και ταξιδεύουν στην εξωτική Σαγκάη, το Παρίσι της Ανατολής. Αναζητούν μια καινούρια αρχή για να ξεπεράσουν τον πόνο που τους προξένησε η ξαφνική απώλεια της μικρότερης κόρης.
Όταν, λίγο καιρό αργότερα, η Σαγκάη βομβαρδίζεται, η Ναστάζια με τη μεγαλύτερη αδερφή της κατορθώνουν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της φλεγόμενης πόλης και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Είκοσι ετών πλέον, η Ναστάζια γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο του Κρίστοφερ, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του ανάμεσ...
Τα πικρά βοτάνια έσταξαν δηλητήριο μέσα στο παλιό αρχοντικό. Οι γκρίζες σκιές του χθες ρούφηξαν το μέλι της ζωής και τρύπησαν τα σωθικά
τους με το κεντρί του μίσους. Αυτός που στοίχειωσε τους τοίχους και πλάνεψε καρδιές ήρθε και τα άλλαξε όλα… για τη Βασιλική,
για το κορίτσι με τα σμαραγδένια μάτια. Κι έφυγε για μακρινό ταξίδι να κάνει το όνειρό της αληθινό.
Ο όρκος του Ιπποκράτη έγινε σκοπός ζωής. Θυσίασε δικά της κομμάτια να μη φανούν, να μη μιλήσουν… ώσπου τα βήματά της έφτασαν πέρα
στην Αφρική. Eκεί όπου γνώρισε το μεγάλο έρωτα. Eκεί όπου απάλυνε τον πόνο. Κι...
Ήταν λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση. Ήταν 10 Οκτωβρίου. Μέρα σημαδιακή, όπως κάθε δέκα στη ζωή της, εκεί στη Βιέννη.
Ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι αφέθηκε στην παραζάλη του υγρού αναισθητικού. Το φως από πάνω της έγινε φεγγάρι που δάκρυσε.
Ήθελε να θυμηθεί ποια ήταν. Πάλευε με το χθες και το σήμερα. Το υγρό στο αριστερό της χέρι άρχισε να κυλάει ζεστό ώσπου έφτασε
στα κύτταρα του μυαλού της. Μα δεν άγγιξε τα δέκα γαλάζια κύτταρα της ψυχής της. Αυτά τα κύτταρα που την έκαναν να αγαπήσει
και να σιχαθεί. Αυτά που άλλαζαν χρώμα κάθε φορά που πονούσε ή γελούσε...
Την έντυσε μες στα βελούδα της Ανατολής και στα μεταξωτά της Προύσας ο άντρας της. Τη γέμισε με διαμάντια,
ζαφείρια και μαργαριτάρια από την αγορά της Ιστικλάλ. Θάμπωσαν τα βιολετιά μάτια της Βερονίκης, όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη νιόπαντρη,
δεκάξι χρονών κορίτσι. Στα νερά του Βοσπόρου ξεπλύθηκε το βαμμένο από αίμα νυφικό κι έγινε πάλι άσπρο. Κόκκινο βαθύ από τον φόνο.
Τρεις γυναίκες πήραν στα χέρια τους το μυστικό και το ταξίδεψαν πέρα από το νησί τους. Όρκος δυνατός· εκείνες και ο Θεός.
Δρόμοι διαφορετικοί· πόνος ξέχωρος. Σεπτέμβρη μήνα έφτασε ο ξαφνικός...
Αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό για την Αλεξάνδρα. Αυτή τη φορά οι διακοπές της στο Ρέθυμνο θα είναι... αλλιώτικες. Στις
ατελείωτες βόλτες τους στα στενά της Παλιάς Πόλης η Αλεξάνδρα μαζί με τους νέους της φίλους συναντούν έναν παράξενο τουρίστα που
μοιάζει να κρύβει κάτι και τελικά έρχονται αντιμέτωποι με ένα τρομερό σχέδιο που πρέπει να αποτρέψουν πριν να είναι πολύ αργά.
Μπορεί μια παρέα παιδιών να δώσει από μόνη της τη λύση; Έχουν αποκρυπτογραφήσει σωστά τον χάρτη του ύποπτου τουρίστα για να
φέρουν στο φως τα μυστικά του;...
Στα δεκαπέντε της χρόνια, η Αλκυόνη συνειδητοποιούσε πλέον την είσοδό της στη σκληρή πραγματικότητα μέσα από τα σφάλματα
των γονιών της. Το ανίερο μυστικό της μητέρας της που τυχαία ανακάλυψε όταν την αντίκρισε γυμνή στην αγκαλιά ενός άλλου άντρα.
Τραγική φιγούρα στη ζωή της ήταν ο πατέρας της - ποτέ δεν ξεπέρασε την απουσία του. Η πληγωμένη ψυχή της Αλκυόνης βρήκε
διέξοδο στον παθιασμένο έρωτά της με τον θείο Αλκιβιάδη... Μια βροχερή νύχτα, όταν αισθάνθηκε την απόλυτη ολοκλήρωση όπως μόνο
μια γυναίκα μπορεί, βρήκε το κουράγιο να ξεπεράσει το παρελθόν της, αφήνον...