Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
ΑΤΙΘΑΣΗ είναι το όνομά της. Το πείσμα είναι το ταλέντο της. Η αντοχή είναι η δύναμή της. Και αυτός, ο εκπαιδευτής της.
Τι γίνεται όμως όταν τα μυστικά της ζωής γίνονται ένα με τον έρωτα; Τι θα συμβεί όταν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται;
Πρόσωπα εναλλάσσονται, οι καταστάσεις περιπλέκονται αλλά εκείνη, η αγριόγατα όπως την αποκαλεί, είναι διατεθειμένη
να πάει κόντρα σε όλα, εκτός από την αγάπη της για εκείνον…...
Πώς εγκλωβίζονται οι λέξεις σε λόγια ανείπωτα; Πώς κρύβονται τα αισθήματα πίσω από στιγμές κλεμμένες;
Πώς μια γυναίκα αντέχει να μοιράζεται τον άντρα που ερωτεύτηκε; Ποιος φόβος κρατά τρεις ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια σχέση;
Δύο γυναίκες που ερωτεύτηκαν τον ίδιο άντρα κι ένας άντρας που πίστεψε πως θα μπορούσε να τις κάνει και τις δυο ευτυχισμένες.
Η Μελίνα, ο Νικόλας και η Κάλια συναντιούνται στο σταυροδρόμι του έρωτα. Αφήνουν τον φόβο, τον θυμό και τον εγωισμό τους,
την ανασφάλεια και τις πληγές που ο καθένας κουβαλά, να γίνουν η πυξίδα τους σ’ αυτό το ταξ...
«Ναι, ήμουν το τρίτο πρόσωπο. Τι είπες; Πώς το ομολογώ έτσι απλά και δεν ντρέπομαι; Γιατί να ντρέπομαι; Εγώ τουλάχιστον είχα το θάρρος να διεκδικώ, να αρπάζω και να απολαμβάνω το ποθούμενο και όχι εκείνη –η καθεστηκυία- που γνωρίζοντας τόσα χρόνια τι τρέχει έκανε πως δεν καταλαβαίνει και τα στραβά μάτια, κατάπινε την προσβολή και τη στέρηση, απολαμβάνοντας μόνο περιφρόνηση και απογοητεύσεις από μια επίσημη σχέση κουρελού. Γιατί κουρελού ήταν η σχέση τους». «Θυμάμαι μόνο πως πήρε το μαχαίρι από τον πάγκο της κουζίνας και μου επιτέθηκε.
Ούρλιαζε πάλι όπως κάθε φορά που ξε...
Aναζητώντας μερτικό στην ευτυχία, η Άσπα σκοντάφτει συνεχώς πάνω σε απώλειες. Μέσα από τα σκοτεινά τούνελ, που της έχει σκάψει το πεπρωμένο της, θα προσπαθήσει να ξεφύγει, να ανακαλύψει κάποιο ξέφωτο, να απλώσει την ψυχή της και να χαθεί σε κύματα αγάπης. Μα θα την αφήσουν τα κρίματα να τα καταφέρει;
Θα βρει αυτό που αληθινά επιθυμεί ή κάποιος άλλος ορίζει τη δική της μοίρα; Από τη θεία Βιργινία στον Παύλο και από την Αρετή στον Λουκά, η Άσπα έψαχνε πάντοτε να βρει μονάχα την αγάπη που δικαιωματικά της ανήκε. Μια αγάπη που άλλες φορές πληρώθηκε με θάνατο, άλλες με προ...
Οι «Ναυαγοί χωρίς Σωσίβιο» επιχειρούν μια ανατομία, σε πολλαπλά επίπεδα, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρόσφατη οικονομική κρίση και μάλιστα στο κορύφωμά της. Επομένως, το έργο, παρά τον συμβολισμό των ονομάτων, πατάει στον κοινωνικό ρεαλισμό -τον βαθύτερο όμως και αποκαλυπτικό, όχι στην περιγραφική, επιφανειακή, νατουραλιστική εκδοχή του. Το ονόμασα δε «μυθοδοκίμιο», διότι συζευγνύει τον θεωρητικό-δοκιμιακό λόγο με το μυθικό-λογοτεχνικό στοιχείο....
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...