Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Οι «Ναυαγοί χωρίς Σωσίβιο» επιχειρούν μια ανατομία, σε πολλαπλά επίπεδα, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρόσφατη οικονομική κρίση και μάλιστα στο κορύφωμά της. Επομένως, το έργο, παρά τον συμβολισμό των ονομάτων, πατάει στον κοινωνικό ρεαλισμό -τον βαθύτερο όμως και αποκαλυπτικό, όχι στην περιγραφική, επιφανειακή, νατουραλιστική εκδοχή του. Το ονόμασα δε «μυθοδοκίμιο», διότι συζευγνύει τον θεωρητικό-δοκιμιακό λόγο με το μυθικό-λογοτεχνικό στοιχείο....
"Ταξίδι, έγκλημα, έρωτας και οικογένεια είναι τα βασικά θεματικά στοιχεία που πλαισιώνουν τις ιστορίες της συλλογής ""Μεσιέ 42"". Ενδιαφέροντες αφηγηματικοί χειρισμοί διεγείρουν την αναγνωστική περιέργεια: η πανταχού παρούσα μουσική επένδυση, η μετάβαση των ηρώων σε διάφορους τόπους διασκορπισμένους σε χώρες, ηπείρους και φανταστικούς κόσμους, τα φλας μπακ, η κινηματογραφική ροή μεταξύ των σκηνών. Στο τέλος όλων των ιστοριών, οι ήρωες μεταβάλλονται και βιώνουν καταστάσεις που καταλύουν τις αρχικές τους βεβαιότητες....
"Ω, ναι. Εκείνη, η σκύλα, η ανεξάρτητη, η δυναμική, η ψύχραιμη... σε μια στιγμή έβγαλε όλες τις μάσκες κι έγινε απλώς μια γυναίκα που αγάπησε κάποιον πολύ νεότερο και βρέθηκε απέναντι στις αναστολές που νόμιζε ότι δεν είχε....
"Μέσα σε μια νύχτα, οι ένοικοι της Έπαυλης, Μάρκος και Πατρίκιος, αποφασίζουν να αναζητήσουν τη ""Βίβλο των Απέθαντων"", που σκαιώδεις δυνάμεις κρατούν καλά φυλαγμένη. Πιστεύουν ότι περιέχει απαντήσεις για την προέλευση του Θεού, των ανθρώπων, όπως και του είδους τους: των αθάνατων. Η ""Βίβλος"" όμως, είναι μόνο ο προθάλαμος για κάτι πολύ μεγαλύτερο και ασύλληπτα πιο σκοτεινό....
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...