Ελληνική Λογοτεχνία

Οι «Ναυαγοί χωρίς Σωσίβιο» επιχειρούν μια ανατομία, σε πολλαπλά επίπεδα, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην πρόσφατη οικονομική κρίση και μάλιστα στο κορύφωμά της. Επομένως, το έργο, παρά τον συμβολισμό των ονομάτων, πατάει στον κοινωνικό ρεαλισμό -τον βαθύτερο όμως και αποκαλυπτικό, όχι στην περιγραφική, επιφανειακή, νατουραλιστική εκδοχή του. Το ονόμασα δε «μυθοδοκίμιο», διότι συζευγνύει τον θεωρητικό-δοκιμιακό λόγο με το μυθικό-λογοτεχνικό στοιχείο....

"Ένας νέος Αϊνστάιν, ειδικός στα κβάντα του μικρόκοσμου που εμφανίζονται κατά τύχη και δρουν από απόσταση, χάνεται σε μια εκδρομή. Μια γυναίκα από το παρελθόν του τον αναζητά, ψάχνοντας ταυτόχρονα τον αληθινό εαυτό της. Το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται συνθέτοντας το παζλ της ζωής τους. Μαζί τους ταξιδεύουμε σε εξωτικά μέρη του πλανήτη, ανάμεσα σε άλλες εκπλήξεις ο Αϊνστάιν ξεπηδάει από τρεις φωτογραφίες όπως δεν τον έχουμε φανταστεί, η ανακάλυψη του αιώνα με τα κβάντα καταργεί τις αποστάσεις, μια μάγισσα χορεύει στην κοιλάδα της σελήνης και στο πλεούμενο νησί μας περιμέ...

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...