Ελληνική Λογοτεχνία

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...

Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη,ένας κόσμος γκρεμίζεται,ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί.Η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης,οπόταν η ευγένεια,ο συβιβασμός,η ειρήνη,η αγάπη θα'τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο,δρασκελίζουμε τους οχτρούς,δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν,κιντυνεύουμε μέσα στο χάος,πνιγόμαστε.Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες,στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει.Αυτή είναι σήμερα η πνοή του Θεού μας.Ας πάμε μαζί του ! Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα τη...