Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Η Πηνελόπη έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις στην τρισχιλιετή ζωή της, από τότε που την έπλασε ο Όμηρος. Οι αιώνες την ανεβοκατέβασαν αλύπητα στο χρηματιστήριο των αξιών τους. Άλλοτε πρότυπο της αρετής, άλλοτε μια πολύ βαρετή συμβία, «μαντρόσκυλο» της αρετής, κάποτε επικίνδυνη και λάγνα, άλλοτε γριά και αμίλητη, ή νέα και δυναμική, η Πηνελόπη, η μέση γυναίκα, φανερώνει με τις περιπέτειές της τη θέση του γυναικείου φύλου στην κοινωνία και τις αντιλήψεις γύρω από τον γάμο και τον έρωτα.
Κάποτε σβήνει ολότελα από τις σελίδες της λογοτεχνίας, άλλοτε κάνει μια δειλή, μίζερη ε...
O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...
Το βιβλίο “Αναφορά στον Γκρέκο” αποτελεί ένα έργο αυτοβιογραφικής μυθιστορίας, το οποίο εκδίδεται για πρώτη φορά, μετά τον θάνατο του κρητικού συγγραφέα, με ιδιαίτερη φροντίδα από την πιστή σύντροφο του λογοτέχνη, Ελένη Καζαντζάκη, και τον επιστήθιο φίλο του, Παντελή Πρεβελάκη. Η “Αναφορά στον Γκρέκο” αποτελεί ένα είδος πνευματικής αυτοβιογραφίας ή –όπως συχνά χαρακτηρίζεται από τον ίδιο τον Καζαντζάκη– μια «αναφορά» με τη στρατιωτική έννοια του όρου, σχετικά με τους στόχους και τις προσπάθειές του. Ο συγγραφέας αρχίζει τη διήγηση από τα παιδικά του χρόνια και οριοθετεί το ...
Μια κρίσιμη βίαιη στιγμή είναι η ιστορική εποχή μας ετούτη,ένας κόσμος γκρεμίζεται,ένας άλλος δεν έχει ακόμα γεννηθεί.Η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης,οπόταν η ευγένεια,ο συβιβασμός,η ειρήνη,η αγάπη θα'τανε γόνιμες αρετές.Ζούμε τη φοβερή έφοδο,δρασκελίζουμε τους οχτρούς,δρασκελίζουμε τους φίλους που παραπομένουν,κιντυνεύουμε μέσα στο χάος,πνιγόμαστε.Δε χωρούμε πια στις παλιές αρετές κι ελπίδες,στις παλιές θεωρίες και πράξες.Ο άνεμος του ολέθρου φυσάει.Αυτή είναι σήμερα η πνοή του Θεού μας.Ας πάμε μαζί του !
Ο άνεμος του ολέθρου είναι το πρώτο χορευτικό συνέπαρμα τη...