Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ποιος είναι ο μυστηριώδης νέος που συναντά τυχαία η Μαρίνα σε σημαντικές στιγμές της ζωής της, τον οποίο τον έχει βαφτίσει η ίδια Αύγουστο; Αυτή του ανοίγει την καρδιά της και σε αντάλλαγμα εκείνος της προσφέρει μελένια σύκα.Η ηρωίδα μας, μια σύγχρονη γυναίκα στα τριάντα πέντε της χρόνια, μετρά τα καλοκαίρια της. Μας ταξιδεύει στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στο σαγηνευτικό μα δύσβατο δρόμο του έρωτα. Βιώνουμε μαζί της, σε μια νοσταλγική αναδρομή από την πρώιμη εφηβική της ηλικία, τις περιπέτειές της. Τη βλέπουμε να χτίζει σχέσεις, να ακολουθεί τα προστάγματα της έντον...
Στο διπλανό δωμάτιο φαινόταν ένας μουσάτος κύριος σε γονατιστή στάση. Ήταν μισοντυμένος µε µια ολόλευκη ιατρική ρόμπα και από τον λαιμό του λικνιζόταν ένα στηθοσκόπιο. Έμοιαζε βέβαια µε γιατρό αυτός ο κύριος. Ο γιατρός –ας τον αποκαλέσουμε έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου– αντί για παπούτσια φορούσε ένα ζευγάρι καταπράσινες σαγιονάρες µε ομοιόχρωμες χοντρές κάλτσες. Ταυτόχρονα είχε τη ρόμπα του φόρα παρτίδα ανοιχτή και από μέσα ήταν ολόγυμνος. Όρθια μπροστά στον γιατρό στεκόταν µια νεαρά ύπαρξη, που επίσης φορούσε λευκή ρόμπα. Έμοιαζε βέβαια µε νοσοκόμα – ας την αποκαλέσ...
"Κάθε ζωή έχει μια αλυσίδα από τυχαίες διασταυρώσεις, ζωές που για λίγο περπατάνε πλάι σε άλλες ζωές επειδή αυτός ο κόσμος είναι μικρός και μας αναγκάζει ν' ανασαίνουμε δίπλα δίπλα....
"Έντεκα λέξεις -θάλασσα, χελιδόνι, άμμος, κουτί, τριαντάφυλλο, χώμα, ρολόι, ησυχία, σελίδα, αέρας, γάλα- αποτέλεσαν το βασικό υλικό σαράντα διηγημάτων, ταξιθετημένα στην παρούσα έκδοση με τη σειρά διάκρισής τους στο Διαγωνισμό Διηγήματος ""ΛόγωΤέχνης"" 2012, ο οποίος διοργανώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία πολιτισμού Artspot. Φέτος ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των εκδόσεων Καλέντη και την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι συγγραφείς: Ελένη Γκίκα, Κώστας Μουρσελάς, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Οικονόμου και Γιάννης Φαρσάρη...
"""Τότε είδα ν' αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω...""...
"Στην Ελλάδα του 2011, σε μια χώρα που γερασμένη και ασεβής αναζητά τις χαμένες αξίες της και πληρώνει τα λάθη ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος, ακροβατώντας επώδυνα ανάμεσα στη σωτηρία και τη χρεοκοπία, η Μαργαρίτα, μια μοναχική γυναίκα, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της όταν ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το μοναδικό άντρα που αγάπησε στη ζωή της. Στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων, όπου πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο όνειρο και στην υπακοή σε μια λογική που τα χρόνια της μοναξιάς σμίλεψαν μέσα της, ξεκλειδώνει το σεντούκι των αναμνήσεων, βγάζει ένα ένα τα μαργα...
"Αυτό που θέλει ο Ντάνι Κέλι πιο πολύ στη ζωή του είναι ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Ό,τι κι αν κάνει -κάθε σκέψη, κάθε όνειρο, κάθε πράξη του- τον φέρνει πιο κοντά στη στιγμή της δόξας, της δικαίωσης, όταν ο κόσμος θα δει ποιος πραγματικά είναι ο Ντάνι Κέλι: ο δυνατότερος, ο ταχύτερος, ο καλύτερος. Όλη του η ζωή είναι μια προετοιμασία γι’ αυτή τη στιγμή....
"""Κουνούσε πάνω κάτω το ένα πόδι για να δει ο παππούς τα κόκκινα γυαλιστερά παπούτσια της που 'ταν τόσο όμορφα! Της τα 'χε φέρει ο πατέρας της όταν επέστρεψε από κάποιο ταξίδι κι από εκείνη τη μέρα δεν τα 'βγαλε απ' τα πόδια της, καμάρωνε που τα φορούσε. Ο παππούς γύρισε και την κοίταξε, τα μάτια του της χαμογέλασαν.""...