Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Μπορείς να αγαπάς κάποιον με το μυαλό σου, όχι με την καρδιά ούτε με το σώμα, αλλά με κάποιο ήσυχο όνειρο φτιαγμένο από σκέψεις αποκλειστικά για εκείνον. Ίσως να κινδυνεύει λιγότερο μέσα στις σκέψεις σου. Ίσως το σώμα και η καρδιά να έχουν μικρότερες αντοχές να αγαπούν." Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Δανάη ερωτεύεται στην Αλεξάνδρεια έναν παθιασμένο Έλληνα ψυχίατρο. Τον ακολουθεί στην Ελλάδα, φιλοδοξώντας να ιδρύσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό μόνο για γυναίκες. Είναι μια ονειρική αλλά βίαιη περίοδος μιας χώρας που χρωστάει στους δανειστές της, σπαράζεται από τις μεγάλες της ιδ...
Εκδόσεις Κριτική
Ένα νησί αποκλείεται από τον υπόλοιπο κόσμο πέντε μήνες το χρόνο.
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επι...
Είμαι γυναίκα. Χαίρομαι που είμαι γυναίκα. Δεν παραπονιέμαι. Δεν λυπάμαι. Δεν μου λείπει κάτι. Αλλά ούτε και μου περισσεύει. Γι? αυτά θέλω να μιλήσω. ...Στον κόσμο απ? όπου προέρχομαι θεωρούσαμε αυτομάτως ότι οι υποσχέσεις της ζωής προορίζονται για τους άλλους. Η ματαίωση ήταν ο κανόνας.
Η Mely Kiyak, κόρη Κούρδων μεταναστών εργατών που μεγάλωσε στη Γερμανία, επιστρέφει στο παρελθόν τις και με διάθεση εξομολογητική καταθέτει την προσωπική τις διαδρομή τις την ανακάλυψη του ίδιου τις του εαυτού. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και χιούμορ γράφει όχι μόνο για το τι σημαίνει ...
"""Γκρίζα Πολιτεία"", ένα τρυφερό νεανικό μυθιστόρημα: Είναι η υγρή πολιτεία του Παρισιού, με την ατέλειωτη ποίηση και τη μαγεία του εφήμερου, με τα οδοφράγματα του Μαΐου και με τα άσπρα νησιά της μνήμης....
Ένα σοβαρό ατύχημα διαταράσσει ανεπανόρθωτα τον ψυχισμό του νεαρού ήρωα και τον φέρνει αντιμέτωπο με όλα όσα ως τότε θεωρούσε
δεδομένα και αυτονόητα. Βιώνοντας μια πρωτόγνωρη, εφιαλτική κατάσταση, αναγκάζεται να συμφιλιωθεί και να συνυπάρξει με παλιούς,
γνώριμους, αλλά και νέους εφιάλτες του. Διαμελισμένος ανάμεσα σε τόπο και χρόνο, μετέωρος ανάμεσα στην πραγματικότητα
και τη φαντασίωση, δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι τις σκέψεις και τις πράξεις του διατρέχει το σκοτεινό ποτάμι του έρωτα.
Τα νερά του ποταμού αυτού διαρκώς παρασέρνουν γυναικεία σώματα καλώντας τον ...
"Για κάθε γόπα στο τασάκι, κάθε τσίχλα κολλημένη στις πλάκες του δρόμου, κάθε άδειο ποτήρι στο μπαρ, κάθε πεταμένο κάτω εισιτήριο του μετρό, υπάρχει μια ιστορία που περιμένει κάποιον να τη διηγηθεί. Κάποιον που μπορεί για λίγο, έστω παρενθετικά, να δει το δέντρο, όχι το δάσος! Άλλωστε για το δάσος βαρεθήκαμε ν' ακούμε......
