Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Μια φορά κι έναν καιρό, πέρα μακριά, στην άκρη του χάρτη ήταν ένα μικρό βασίλειο, ένα μικρό χωριό. Εκεί η ζωή κυλούσε ήρεμα και αθόρυβα. Κάθε πρωί όλοι ξυπνούσαν με το χαμόγελο της ευτυχίας χαραγμένο στα πρόσωπά τους και πήγαιναν στις δουλειές τους....
"Ψιχάλιζε τρυφερά. Η κορυφή του Άθω αχνοφαινόταν μέσα στην ομίχλη. Ένας αράγιστος καθρέφτης η θάλασσα δεχόταν γαλήνια στους κόλπους της την ψιλή βροχή. Το Άξιον Εστί, το γέρικο πλοιάριο, που χρόνια τώρα ενώνει τη μοναστική πολιτεία με τον αληθινό κόσμο, σε λίγα λεπτά θα έπιανε τη Δάφνη, το μικρό λιμανάκι του Άθω, κι ο ήχος της πλώρης που σκίζει τα νερά ήταν ο μόνος που τάραζε την ερημιά του χρόνου...""...
Γιάγερμα σημαίνει επιστροφή. Οι άνθρωποι έχουμε δύο άρχουσες “λέξεις”, γέλιο και κλάμα? σε αυτές επιστρέφουμε πάντα. Ιστορίες ανθρώπων που επιστρέφουν, λοιπόν, σε στιγμές, σε χρόνους, σε έρωτες, σε φτιαξίματα και χαλάσματα. Τα μεγάλα κοχύλια, λένε, πάντα, πως επιθυμούν να τα επιστρέψουν οι άνθρωποι στη θάλασσα, γι’ αυτό κρατάνε τον αχό της μέσα τους…...
"Κάθε ζωή έχει μια αλυσίδα από τυχαίες διασταυρώσεις, ζωές που για λίγο περπατάνε πλάι σε άλλες ζωές επειδή αυτός ο κόσμος είναι μικρός και μας αναγκάζει ν' ανασαίνουμε δίπλα δίπλα....
"Έντεκα λέξεις -θάλασσα, χελιδόνι, άμμος, κουτί, τριαντάφυλλο, χώμα, ρολόι, ησυχία, σελίδα, αέρας, γάλα- αποτέλεσαν το βασικό υλικό σαράντα διηγημάτων, ταξιθετημένα στην παρούσα έκδοση με τη σειρά διάκρισής τους στο Διαγωνισμό Διηγήματος ""ΛόγωΤέχνης"" 2012, ο οποίος διοργανώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία πολιτισμού Artspot. Φέτος ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των εκδόσεων Καλέντη και την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι συγγραφείς: Ελένη Γκίκα, Κώστας Μουρσελάς, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Οικονόμου και Γιάννης Φαρσάρη...
"""Τότε είδα ν' αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω...""...
"Σε κάποιο χωριό της Κρήτης γεννιέται ο Νικηφόρος Χερουβείμ, καρπός ενός βιασμού και ""υιοθετημένο"" τέκνο ενός βεβιασμένου γάμου. Είναι ένα πανέξυπνο παιδί που λατρεύει τη μητέρα του τη Συρμαλιώ και μισεί τον ""πατέρα"" του. Με αποσκευές βαριές από την παιδική του ηλικία, ο Νικηφόρος εκτινάσσεται και διαγράφει μια λαμπρή, για τους πολλούς, πορεία: κατακτά τίτλους σπουδών, αποκτά διασυνδέσεις, θέσεις, κοινωνική επιφάνεια, πλούτο, οικογένεια. Μέσα σε αυτή τη λυσσαλέα προσπάθεια για άνοδο, χάνει το πολυτιμότερο: την ψυχή του. Η εμπλοκή του σε κυκλώματα τοκογλυφίας, πλειστηρια...