Ελληνική Λογοτεχνία

Στην Ελλάδα των ετών 1917-1920, ο Αλέξανδρος Α΄, Βασιλιάς των Ελλήνων παρά τη θέλησή του, φανατικός αυτοκινητιστής, δεινός σπόρτσμαν και παθιασμένος μηχανολόγος, συνδέεται φιλικά με έναν ιταλοτραφή φουτουριστή ποιητή και επίδοξο κοινωνικό επαναστάτη, που ταλαντεύεται αμήχανα ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς τρόπους ύπαρξης: την ειρωνική και την ηρωική στάση ζωής. Η αναπάντεχη αυτή φιλία, που σφυρηλατείται στο περιβάλλον του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Εκστρατείας της Ουκρανίας, εκβάλλει σε ανήκουστες περιπέτειες των δύο ηρώων και των συντρόφων τους...

"Μια φορά κι έναν καιρό, πέρα μακριά, στην άκρη του χάρτη ήταν ένα μικρό βασίλειο, ένα μικρό χωριό. Εκεί η ζωή κυλούσε ήρεμα και αθόρυβα. Κάθε πρωί όλοι ξυπνούσαν με το χαμόγελο της ευτυχίας χαραγμένο στα πρόσωπά τους και πήγαιναν στις δουλειές τους....

Γιάγερμα σημαίνει επιστροφή. Οι άνθρωποι έχουμε δύο άρχουσες “λέξεις”, γέλιο και κλάμα? σε αυτές επιστρέφουμε πάντα. Ιστορίες ανθρώπων που επιστρέφουν, λοιπόν, σε στιγμές, σε χρόνους, σε έρωτες, σε φτιαξίματα και χαλάσματα. Τα μεγάλα κοχύλια, λένε, πάντα, πως επιθυμούν να τα επιστρέψουν οι άνθρωποι στη θάλασσα, γι’ αυτό κρατάνε τον αχό της μέσα τους…...

Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης....