Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
"Μια φορά κι έναν καιρό, πέρα μακριά, στην άκρη του χάρτη ήταν ένα μικρό βασίλειο, ένα μικρό χωριό. Εκεί η ζωή κυλούσε ήρεμα και αθόρυβα. Κάθε πρωί όλοι ξυπνούσαν με το χαμόγελο της ευτυχίας χαραγμένο στα πρόσωπά τους και πήγαιναν στις δουλειές τους....
"Ψιχάλιζε τρυφερά. Η κορυφή του Άθω αχνοφαινόταν μέσα στην ομίχλη. Ένας αράγιστος καθρέφτης η θάλασσα δεχόταν γαλήνια στους κόλπους της την ψιλή βροχή. Το Άξιον Εστί, το γέρικο πλοιάριο, που χρόνια τώρα ενώνει τη μοναστική πολιτεία με τον αληθινό κόσμο, σε λίγα λεπτά θα έπιανε τη Δάφνη, το μικρό λιμανάκι του Άθω, κι ο ήχος της πλώρης που σκίζει τα νερά ήταν ο μόνος που τάραζε την ερημιά του χρόνου...""...
Γιάγερμα σημαίνει επιστροφή. Οι άνθρωποι έχουμε δύο άρχουσες “λέξεις”, γέλιο και κλάμα? σε αυτές επιστρέφουμε πάντα. Ιστορίες ανθρώπων που επιστρέφουν, λοιπόν, σε στιγμές, σε χρόνους, σε έρωτες, σε φτιαξίματα και χαλάσματα. Τα μεγάλα κοχύλια, λένε, πάντα, πως επιθυμούν να τα επιστρέψουν οι άνθρωποι στη θάλασσα, γι’ αυτό κρατάνε τον αχό της μέσα τους…...
"""Ένιωθε το μυαλό του ξαφνικά ν' αποκτάει φτερά και να κινείται ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις. Και είχε την πεποίθηση, που ολοένα θέριευε μέσα του, ότι μια ένοχη σιωπή εξουσίαζε τα πάντα γύρω του....