Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Από τη γαλάζια Σαμαρκάνδη -το σημερινό Ουζμπεκιστάν- ξεκινά η ζωή της Σελιζέ, μιας ορφανής χωριατοπούλας. Στα δύσκολα χρόνια που ξέσπασε ο ιερός πόλεμος με την ονομασία ''ουαχάμπι'' -όπως έχει καταγραφεί ιστορικά- η Σελιζέ οδηγείται παράνομα και με τη βία στο χαρέμι του γοητευτικού σάχη της Σαμαρκάνδης. Η μαγεία του έρωτα, ο πόθος του γι' αυτήν τη γυναίκα και ο πόνος που θα του προκαλέσει η αλήθεια που αγνοούσε για το παρελθόν του, είναι όσα ο σάχης δεν είχε υπολογίσει......
Σεμπάστιαν:
Πριν έξι χρόνια έχασα τα πάντα. Λένε πως δεν ήταν δικό μου λάθος. Κανείς τους όμως δεν ήταν εκεί. Το μόνο σίγουρο, είναι πως δε μπορώ να ξεχάσω. Μέχρι που γύρισε εκείνη.
Λέξι
Είναι ο κολλητός του αδελφού μου. Είναι χαμένος στα σκοτάδια του και εγώ δε θέλω δεσμεύσεις. Οι δυο μας είμαστε μία καταστροφή που πρόκειται να συμβεί. Ή μήπως όχι;
Αυτοτελής ιστορία.
Το δεύτερο βιβλίο από την ερωτική τριλογία Manhattan....
"Κάθε ζωή έχει μια αλυσίδα από τυχαίες διασταυρώσεις, ζωές που για λίγο περπατάνε πλάι σε άλλες ζωές επειδή αυτός ο κόσμος είναι μικρός και μας αναγκάζει ν' ανασαίνουμε δίπλα δίπλα....
"Έντεκα λέξεις -θάλασσα, χελιδόνι, άμμος, κουτί, τριαντάφυλλο, χώμα, ρολόι, ησυχία, σελίδα, αέρας, γάλα- αποτέλεσαν το βασικό υλικό σαράντα διηγημάτων, ταξιθετημένα στην παρούσα έκδοση με τη σειρά διάκρισής τους στο Διαγωνισμό Διηγήματος ""ΛόγωΤέχνης"" 2012, ο οποίος διοργανώθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία πολιτισμού Artspot. Φέτος ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των εκδόσεων Καλέντη και την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν οι συγγραφείς: Ελένη Γκίκα, Κώστας Μουρσελάς, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Οικονόμου και Γιάννης Φαρσάρη...
"""Τότε είδα ν' αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω...""...