Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Μια συλλογή διηγημάτων-μαρτυριών για τον Εμφύλιο, τη Μακρόνησο, τις εξορίες.
Ένας φόρος τιμής για εκείνους που πάλεψαν για τη μεγάλη μέρα της Ανάστασης, προσμένοντας να φανεί της Λευτεριάς το πρώτο χελιδόνι, ώστε να βγουν οι άνθρωποι στις αυλές ν' απαντήσουν τον ήλιο. Να βγουν οι άνθρωποι στης δουλειάς το μέγα πανηγύρι, η εργατιά στις φάμπρικες, στον κάμπο οι ζευγολάτες να δρέψουν το χρυσό καρπό, τ' αμπέλια να τρυγήσουν. Και μετά όλοι να στρωθούν στους ίσκιους, στα πλατάνια, να πιουν νερό να δροσιστούν, λίγο να ξαποστάσουν, να φάνε το γλυκό ψωμί και της εληάς το λάδι, να...
"... Πόσο θα 'θελα τώρα να φεύγαμε μαζί. Εσύ να οδηγείς κι εγώ να σε χαζεύω. Να είσαι προσηλωμένος στον δρόμο κι εγώ τεμπέλικα να μισοκλείνω τα μάτια μου και να σε σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω. Το πρόσωπό σου, το προφίλ σου, τα χείλη σου και από τα χείλη σου να γκρεμίζομαι στο στήθος σου. Να γυρνάς, να με κοιτάς για δευτερόλεπτα και να αναρωτιέσαι τι σκέφτομαι....
"Όπως και στην προηγούμενη συλλογή διηγημάτων του, ο χώρος στον οποίο κινείται ο Θωμάς Στεργιόπουλος είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του, ο βορειοηπειρώτικος ελληνισμός. Οι ήρωες των διηγημάτων, άνθρωποι της υπαίθρου, αγρότες που πίστεψαν στη δικαιοσύνη και στα λόγια των αποστόλων της ισότητας και της ελευθερίας, άνθρωποι που έδωσαν το αίμα τους για να στεριώσει το νέο σύστημα, πριν καλοξυπνήσουν απ’ το όνειρο, βρίσκονται μέσα στη δίνη και το ανθρωποκυνηγητό της λεγόμενης ταξικής πάλης, όπου, στο όνομα του σοσιαλισμού και της πατρίδας,...