Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
Ο ήρωας του εξώστη, για να γλιτώσει, καταφεύγει στην Αφρική, ενώ γλιτώνει σπό τους εχθρούς του,
δεν μπορείνα διαφύγει την τιμωρία από τον κυριότερο κατήγορο: τον εαυτό του.
Βλέπει οράματα, περνάει νύχτες και νύχτες αυπνίας. Η μοναξιά, το κλίμα κ.λπ. τον σκοτώνει, όπως επίσης και οι αναμνήσεις.
Τέλος, έπειτα από πολυετή παραμονή στην κόλαση της Αφρικής, δυο εφιαλτικά περιστατικά ανασκαλεύουν και
ξεσκεπάζουν ένα παρελθόν που είχε κατορθώσει με τα ψέματα να κρύψει από τον εαυτό του.
Η όλη ιστορία τελειώνει με τον ήρωα παίρνοντα την απόφαση ν' αυτοκτονήσει κατα τ...
ΑΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝΕΙ τις ιστορίες αυτού του βιβλίου, σ ένα βαθύτερο επίπεδο, αυτό είναι ο τόπος? η πυξίδα τους σημαδεύει τον βορρά. Αναρωτιέμαι τελικά μήπως ο τόπος είναι και ο τρόπος, μήπως η γλώσσα είναι το άλλο χώμα, το πνευματικό, από το οποίο αναφύεται το ύφος, που για κάποιους ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Μακρά παράδοση συνδέει το διήγημα με τις γενέτειρες των θεραπόντων του, οι υπηρέτες του είδους αυτού φέρουν βαρύ φορτίο στους ώμους τους — βαρύ όσο κι ένα τοπίο. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου επιχειρούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στον πεζό και τον ποιητικό λόγο, ανάμεσα στην περ...
Oι ήρωες των τριών ιστοριών του Γιώργου Μητά ζουν και κινούνται στα γερασμένα σπίτια, στους έρημους δρόμους, στις εγκαταλειμμένες αποβάθρες του λιμανιού του Χαλ, μέσα σ' ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο σκηνικό. Ωστόσο κάποιες μικρές φωτεινές εστίες -η Κεντρική Βιβλιοθήκη, που η πρόσοψή της ακτινοβολεί μες στο λυκόφως, η παμπ, που προβάλλει σαν φάρος μες στο σκοτάδι- αλλά και οι λιγοστές ηλιόλουστες ημέρες καταφέρνουν να ζεστάνουν τις ψυχές τους, απαλύνοντας τη μοναξιά, τον πόνο του ανεκπλήρωτου έρωτα, την υπαρξιακή αγωνία. Το κέλυφος της μοναξιάς τους όμως διαρρηγνύεται πραγματικ...
Σε κάθε ιστορία, όσο δραματική κι αν είναι, υπάρχει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που την έζησε. Που δεν το έβαλε κάτω. Ούτε με το κρύο, ούτε με την πείνα, ούτε με το θάνατο. Γι' αυτό, οι ιστορίες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας είναι χαρούμενες. Όχι εύθυμες, αλλά χαρούμενες!...
Η Αθηνά Χατζηεσμέρ είναι ένα παιδί 17 χρονών που η ζωή της "δένει" τα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης με το σήμερα. Αποδεικνύει με τη στάση της ότι το μπόι των ανθρώπων μετριέται με τον αγώνα, την αξιοπρέπεια και την πίστη στα ιδανικά τους μέχρι τέλους. Γιατί η Αθηνά, αν και ήταν μόνο 17 χρονών, τα τήρησε όλα αυτά. Και ψήλωσε πολύ......
Παρόλο που το Ημερολόγιο τελειώνει τον Αύγουστο του 1950, το κάτεργο της Γυάρου συνέχισε να λειτουργεί έως το 1950, όταν και καταργήθηκε με διάταγμα. Κανείς ποτέ δε θα μπορούσε να πιστέψει πως το κάτεργο θα επαναλειτουργούσε. Όμως, το 1955 η κυβέρνηση του Συναγερμού, για ν' αποσυμφορήσει -όπως ισχυρίστηκε- τις άλλες φυλακές, επανίδρυσε τη Γυάρο. Όλοι όσοι επισκέφτηκαν την εποχή εκείνη τη Γυάρο -υπουργοί, βουλευτές, διάφορες επιτροπές- διαπίστωναν τις φριχτές συνθήκες της ζωής των κρατουμένων. Η πολιτική της εξόντωσης εξακολουθούσε με διαφορετικούς τρόπους. Νέοι Μπουζάκηδες ...