Χρησιμοποιούμε cookies για να κάνουμε ακόμα καλύτερη την εμπειρία σας στο site μας και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδα μας. Επιλέγοντας «Αποδοχή» παρέχετε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση των cookies, σύμφωνα με την πολιτική μας.
«Ένας σακατεμένος Άγγελος, ντυμένος μοίρα ήταν η επιλογή μου.
Μήτε Θεός, μήτε άνθρωπος δύναται να τον σώσει. Ανθρώπινη βούληση. Ως και ο Θεός εκθρονίζεται. Πόσο μάλλον εκείνη».
Γεννήθηκε με το χάρισμα να διακρίνει το κακό στα μάτια των ανθρώπων και να το θεραπεύει. Βαριά κληρονομιά από την προγιαγιά της.
Τόσο βαριά που η ίδια τη θεωρεί κατάρα. Θα χρειαστεί να αντιπαλέψει με πρόσωπα νοσηρά, να αναμετρηθεί με τις σκιές που βρίθουν στα
βάθη τους, να δώσει τη μάχη της για να σώσει την ψυχή τους. Μα τον δικό της Άγγελο δεν δύναται να τον προστατεύσει.
Μοιράζει...
Συλλογιζόταν αν μετά από τόσα χρόνια και τόση περιπλάνηση, αν μετά από τόσες γνωριμίες και τόσο θάνατο, τόσο έρωτα και τόσο αίμα, μπορούσε να υπάρχει ξανά ευτυχία. Γύριζε και ξαναγύριζε στο κεφάλι του εκείνα τα δυο χρόνια που είχε μείνει με την Πηνελόπη πριν φύγει για την Τροία. Τότε φάνταζε όμορφη η ζωή και δεν είχε σκεφτεί πως του έλειπε τίποτα. Τώρα η ζωή στην Ιθάκη φαινόταν άδεια...
Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ξεχωριστός από μικρός, πνεύμα ανήσυχο. Ερωτεύεται... αλλά ο έρωτας αυτός μένει ανεκπλήρωτος στο πέρασμα των χρόνων.Η Ιθάκη δεν τον χωράει!
Περιπέτεια και...
Δυο άντρες. Δυο διαφορετικοί χαρακτήρες, χαράζουν τη δική τους πορεία. Μια φιλία δυνατή που δεν χάνεται στον χρόνο, όσα κι αν περάσει.
Η Χαρά... μια γυναίκα γεμάτη κακία και μίσος.
Ένας άντρας σκληρός, με γερακίσιο βλέμμα, έρχεται μετά από είκοσι χρόνια να αναστατώσει τη ζωή του αδερφού του και όχι μόνο.
Ένα θανάσιμο μυστικό κρυμμένο ακόμα στις καρδιές τους.
Μια μεγάλη θυσία που κοστίζει ακόμα και την ίδια του τη ζωή.
Πόσα μπορεί να αντέξει μια ψυχή άραγε; Για την αγάπη! Για την αδερφική αγάπη.
Έρωτες, μίση, πάθη και δυο φόνοι, έρχονται στο φως μετά από χρόνια να φωτί...
"""Εκεί, δίπλα στο αυλάκι, τα ξαδέρφια μου είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο μια φορά, τον είχαν βάλει στο ταψί και χτυπούσαν μια κατσαρόλα με την κουτάλα, σαν τύμπανο, για να χορέψει, αλλά δεν είχε χορέψει και πολύ. Η γιαγιά μου τους φώναζε που χτυπούσαν την κατσαρόλα και θα τη γέμιζαν γούβες, αν δεν έσπαζαν και την κουτάλα από πάνω. Ποιος την άκουγε όμως? Γελούσαν όλοι, γιατί είχαν πιάσει έναν σκαντζόχοιρο που δεν ήξερε χορό. Είναι πολύ όμορφο ζώο ο σκαντζόχοιρος. Έχει γλυκά μάτια, αφηρημένα, μυτερή μουσούδα με αραιά μουστάκια, και μια μπίλια πολύ μαύρη, ευκίνητη και γυαλιστ...