Ελληνική Λογοτεχνία

«Ένας σακατεμένος Άγγελος, ντυμένος μοίρα ήταν η επιλογή μου. Μήτε Θεός, μήτε άνθρωπος δύναται να τον σώσει. Ανθρώπινη βούληση. Ως και ο Θεός εκθρονίζεται. Πόσο μάλλον εκείνη». Γεννήθηκε με το χάρισμα να διακρίνει το κακό στα μάτια των ανθρώπων και να το θεραπεύει. Βαριά κληρονομιά από την προγιαγιά της. Τόσο βαριά που η ίδια τη θεωρεί κατάρα. Θα χρειαστεί να αντιπαλέψει με πρόσωπα νοσηρά, να αναμετρηθεί με τις σκιές που βρίθουν στα βάθη τους, να δώσει τη μάχη της για να σώσει την ψυχή τους. Μα τον δικό της Άγγελο δεν δύναται να τον προστατεύσει. Μοιράζει...

Δυο άντρες. Δυο διαφορετικοί χαρακτήρες, χαράζουν τη δική τους πορεία. Μια φιλία δυνατή που δεν χάνεται στον χρόνο, όσα κι αν περάσει. Η Χαρά... μια γυναίκα γεμάτη κακία και μίσος. Ένας άντρας σκληρός, με γερακίσιο βλέμμα, έρχεται μετά από είκοσι χρόνια να αναστατώσει τη ζωή του αδερφού του και όχι μόνο. Ένα θανάσιμο μυστικό κρυμμένο ακόμα στις καρδιές τους. Μια μεγάλη θυσία που κοστίζει ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Πόσα μπορεί να αντέξει μια ψυχή άραγε; Για την αγάπη! Για την αδερφική αγάπη. Έρωτες, μίση, πάθη και δυο φόνοι, έρχονται στο φως μετά από χρόνια να φωτί...

"Η παράσταση, όμως, πρέπει να συνεχίζεται. Ο κάθε μας ρόλος πρέπει να παίζεται άψογα. Γιατί παίζεται μόνο μια φορά. Κι αν πέσεις, πρέπει να σηκώνεσαι. Κι αν γελάς, πρέπει να γελάς με την καρδιά σου. Κι αν κλαις, να κλαις με την ψυχή σου. Να χορεύεις σα να 'ναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνεις. Να ονειρεύεσαι σα να γεννήθηκες τώρα. Γιατί η παράστασή μας, παίζεται μόνο μια φορά. Και τίποτα δεν μπορείς να διορθώσεις....

...Κι ήρθε η μέρα, που τα μάγια έπρεπε να λυθούν, αφού η κόρη έκλεινε πια τα δεκαοχτώ. Έπρεπε να βγει από το δώμα, να περπατήσει μαζί με τους άλλους ανθρώπους. Γεμάτη σοφία από την πολύχρονη μελέτη, θαρρούσε, πως όλο τον κόσμο γνώριζε. Η πόρτα άνοιξε και θέλησε να ορμήσει έξω, χαρούμενη. Σκέφτηκε, ότι είχε μελετήσει τους ανθρώπους από χιλιάδες περπατησιές. Είχε όμως ξεχάσει. Τη δική της. Κι εκεί απόμεινε μετέωρο το γυμνό πέλμα της, μα ύστερα, αργά-αργά, άρχισε να κατεβαίνει στη γη. Κι ήταν σαν να ταράχτηκε συθέμελα το κορμί της στην πρώτη επαφή με το φρέσκο χώμα. Κάθε κύττα...