Ελληνική Λογοτεχνία

Συλλογιζόταν αν μετά από τόσα χρόνια και τόση περιπλάνηση, αν μετά από τόσες γνωριμίες και τόσο θάνατο, τόσο έρωτα και τόσο αίμα, μπορούσε να υπάρχει ξανά ευτυχία. Γύριζε και ξαναγύριζε στο κεφάλι του εκείνα τα δυο χρόνια που είχε μείνει με την Πηνελόπη πριν φύγει για την Τροία. Τότε φάνταζε όμορφη η ζωή και δεν είχε σκεφτεί πως του έλειπε τίποτα. Τώρα η ζωή στην Ιθάκη φαινόταν άδεια... Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ξεχωριστός από μικρός, πνεύμα ανήσυχο. Ερωτεύεται... αλλά ο έρωτας αυτός μένει ανεκπλήρωτος στο πέρασμα των χρόνων.Η Ιθάκη δεν τον χωράει! Περιπέτεια και...

O γέρο Μανωλάκης είχε περάσει μικρός χτικιό κι η φωνή του στη δίνη των χρόνων είχε εξασθενήσει. Τα λόγια του έβγαιναν από το πανωλαίμι του αδύναμα, τάπαιρνε ο αγέρας και τα σκόρπιζε πριν ακουστούν. Ρώταγε τον παραγιό του που τον βόηθαγε στ' όργωμα: ''Τι χαμπάγια Λεφτεάκη;'' Καλά καλά δεν πρόφερε ούτε το ρο κι η άρθρωσή του ήταν χαλαρή, αδύνατο ο Λεφτέρης να καταλάβει τα λόγια του γέρου. Αφουγκραζόταν μόνο ένα ξερό σφύριγμα όμοιο οχιάς πριν ριχτεί στο θύμα. Από διαίσθηση ρίσκαρε ένα ''καλά είμαι μπάρμπα''. Τότε ο γέρο Μανωλάκης χαμογελούσε διάπλατα κι ύστερα ξερόβηχε βάνοντα...